- Kategori
- Anılar
Babamın öptüğü yerdeyim
Babamın Öptüğü Yerdeyim
İstanbul.
Çocukluğumda hafta sonları babam ve benim ''özel'' günümüzdü her cumartesi Kanlıca ya vapurla gider, vapurun güvertesine hızlıca koşar kısacık kollarımı ve küçücük çenemi trabzana dayar kocaman bu şehre hayretle hatta korkarak bakardım..
İstanbul çok buyuk ve ürkütücü gelirdi o minnak dünyamda bana.
Ama benim Babam vardi !!
O beni her şeyden korurdu....
Babamı kaybettiğimiz yıllar içinde ne zaman bir vapur görsem hep o günlerin hatıraları sarar beni.
Babam..
Rahat uyu
Kızın kendini korumayı öğrendi bu şehirden ve şuursuz kalabalığından.
''Benim kızım her şeyi başarır'' derdin..
Ben başta senin ışığında insan olmayı başardım.
Ruhun şad olsun..
Ölümün en korkunç tarafı,
Özlemine çare bulamamam.
Aslında;
Herkes gibi bir yasam oykum oldu bu vakte kadar.
Acılarım oldu. Mutluluklarım oldu. Hatalarım oldu. Başarılarım oldu.
Ama ben babamın güvenini hiç boşa çıkarmadım.
Halen ve ölene kadar,
Babamın öptüğü yerdeyim.
Kanlıca da bir vapurun güvertesinde.
Yaşım hep ''6''
Ben yaşadıkça,
Seni her gün daha çok seviyorum baba.
Ş.D