Bağış toplarken güven verin

Yıllar önce bir gün işlek bir caddede yürüyordum, reklam broşürleri dağıtanlarla karşılaştığımda broşürü alıp kimi zaman bakıp kimi zaman bakmadan cebime koyuyordum. Yine genç birisinin uzattığını bir broşür olduğunu düşünerek ilerledim ama arkamdan koşturdu. Bunları satarak çocuklarla ilgili bir sağlık vakfı için bağış topladığını, dilediğim kadar para verebileceğimi söyledi. Hiç para vermedim, broşür sanıp aldığım kartı geri verdim ve yürüdüm.

Benzer sahnelerle Ankara’nın değişik caddelerinde karşılaştığımda artık biliyorum ki, bunlar broşür dağıtmıyorlar, insanları kandırarak bağış toplamaya çalışıyorlar. Kandırmaca çok basit, yoldan geçenler bağış toplayanların verdikleri kartları broşürmüş gibi alıyor, para talep edildiğinde, bir kez almış oldum diye düşünerek gönlünden kopanı veriyor. Gerçekten o vakıf için bağış topluyorlarsa, iyi bir iş yaptıklarını biliyorum ama bağış toplama yöntemleri güzel amaçlarıyla çelişiyor. Bir keresinde kartı uzatırken, amacının ne olduğunu anladığımda, yaptığının hiç de dürüstçe olmadığını anlatmaya çalışmıştım. Büyümesin diye kısa kesip uzaklaştığım tartışma sonunda, böyle birisinin bağış topladığına inancım kalmamıştı.

Bağış toplamanın bir etiği olmalıdır. Kayıtsız bir şekilde tanımadığı insanlardan bağış toplayanlara kimse güvenip, inanmak zorunda değildir. Bağışlarla ayakta durmaya çalışan kurumlar bu şekilde bağış toplamamalı ve asla toplamadıklarını da kamuoyuna açıklamalıdır. Biz de caddede yürüyen yurttaşlar olarak, sokakta bağış toplayanlara güvenmeyeceğimizi bilmeliyiz. Başka yollar kapanmış ve bu şekilde bağış toplamak zorundalarsa bunu kayıtlı bir şekilde yaptıklarını çok iyi göstermelidirler. Bu işi yapan gönüllülere halkın güvenini sağlayacak görünür kimlikler verilmelidir.

Bağış yaptığımızda, katkımızın doğru yere gittiğinden emin olmalıyız. Bu güven azalırsa bağışlar da azalır.