Bahara ve dostluğa dair....

Sevgili Dost,

Ne zamandır beklediğimiz, umutlandığımız bahar yine gözyaşları ve acılarla geldi.
Bahar, umutların yeşerdiği, güzelliklerin çiçek açtığı mevsimdi öyle değil mi? Bahar umutsuzluğa, yılgınlığa, çaresizliğe karşı duruştu hani?

Bahar için "Hayatın gömlek değiştirip üzerindeki pislikleri atması" demiştin.Bizim baharımız ne üzerindekileri değiştirip yeni elbiseler giyebildi, ne de karşı durabildi umutsuzluklara....

Sevgili Dost, yoruldum...Hep aynı tekrarları yaşamaktan, hep aynı cümleleri dinlemekten ve hep yarınlara ertelemekten hayatımı. Arasına kopya kağıdı koymuşçasına hep aynı tekrarları yaşar oldum.

İnsanların insan olmayı unutttuğu, güzellikleri yaşatmayı beceremedikleri bu çağda yaşamaktan sıkıldım. Yakın sandığım, halbuki bir o kadar uzak olduğumu anladığım insanlarla aynı gökyüzünde yaşıyor olmaktan bunaldım. Herşeyin paraya endekslendiği, insan yaşamının bir değeri olmadığı bu coğrafyada yaşamak ne kadar zor değil mi? Kalabalıklar içinde yalnızları oynuyorum. (Pek oyunculuk yeteneğim olmasa da...)

Beni kendilerine benzetmeye çalışanlara karşı hala direnebiliyorum; ama ne zamana kadar.... Eklemeye çalıştıkları bu ikiyüzlü toplumla şimdilik mücadele edebiliyorum.Hep karşı çıkıyorum onun kullandığı dile. Bu topluma karşı direniyorum dostum.Bu arada kitap okuyorum, yazılar yazmaya çalışıyorum. Yazdığım cümlelerin bir o kadarını yırtıp atıyorum. Bu arada akıl ve ruh sağlığımı da korumaya çalışıyorum.

Günler ölümlerle, şiddetle, bencillikle, riyakarlıkla akıp giderken yaşananları sadece uzaktan seyretmek zoruma gidiyor. Tüm olumsuzluklara, yanlışlara, aldatmacalara karşı durmaya çalışıyorum; fakat tek başıma yeldeğirmenlerine karşı savaşan roman kahramanı gibi beceremiyorum ayakta durmayı.
Cemil Meriç" Ya örs olacaksın/Ya çekiç budur hayatın kanununu" diyordu bir yazısında. Ben ne ezmek, ne de ezilmek istiyorum halbuki...

Umutlarımız, hayallerimiz yarına dair sözlerimiz vardı daha söylemediğimiz, sevgili dost. Katıksız sevgi, özveri ve dostlukla birbirimize bağlandımız günleri ne çok arıyorum. Şarkılar söyleyip yaralarımızı sardığımız geceleri ne çok düşlüyorum. Bizi biz eden şiirlerimizi ne çok tekrar ediyorum.

Ama, artık gözyaşlarımızı beraber akıttığımız günlerin çok uzağındayız dost.
Birbirimizin gözyaşına da yabancılaştık maalesef. Acıda, tasada, mutlulukta diye başlayan cümlelerimiz tamamlanamadı. Herkesin acısı kendine acı artık...
Güzel dostum, duygu ve düşüncelerimi seninle paylaştım.Yazacaklarım şimdilik bu kadar.

Sevgi ve dostlukla kal....Hoşça bak zatına....