Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

22 Mart '10

 
Kategori
Dostluk
 

Bahardı gözleri...

Bahardı gözleri...
 

Özledim...


Ölüm! Her canlının tadacağı gerçek! SON DURAK...! İnsan ekili tarla, etle beslenen toprak. Birileri bir yerlerde bu acıyı sonsuz yaşarken, birileri daha farkında bile değil, ama hayat böyleydi, zıtlıklarda anlam buluyordu. Sevinçler ve hüzünler harmanlanıyor, umutsuzluklar umutlara dönüşüyor. Bir yerlerde bir bebek doğarken bir yerlerde birileri ölüyordu, birileri bir yerlerde gözyaşlarıyla yağmura eşlik ederken, birileri mutluluklarını bulutlara yazıyordu. Ama hayat mutlaka devam ediyordu... Bahardı gözleri; Umutları vardı, hepimize göre yaşanacak çok senesi, ama bu sefer kapıyı çalan ölümdü. Bulutların eteklerinden düşen yağmur taneleri toplamaktı bize düşen, yokluğunda üşümekti. Ölüm Benden, çocukluğumdan, hayatımdan bir arkadaşı ekslitmişti. Eksiltmekle kalmamış, beni; Daha'sız çok'suz çok daha'sız ve aslında bahanesiz bırakmıştı... Onun ölümünü duyduğumda zaman durmuştu sanki, hangi vakit, hangi gün, saat kaçtı hatırlamıyorum! Hatırladığım tek şey, minik yavrusunun yaşıydı. Hayat bazen acı işte... Elden birşey gelmiyor... Fark edip çare aramaların arasından geçen zaman geçip gitmiş oluyor... Ve biz istemesekte mutsuzluk yakamıza yapışmış oluyor. Zaman zaman yaşıyoruz yaşanması gereken mutlulukların bir kısmını... Ve çoğu zaman yarım kalıyor... Yarım kalıyor alınması gereken tatlar, yarım kalıyor öğrenilmesi gereken gerçeklere ulaşma isteği... Ve bir fırtına geliyor bilmediğimiz bir yönden... Herşeyi ama herşeyi bir çırpıda alıp götürüyor...Ve biz sadece ardından bakmakla yetiniyoruz kaybettiklerimizin... Ne acı oysa değilmi kurulan hayallerin yerle bir oluşunu seyretmek... Ne acı değilmi gidenin arkasından sadece bakıp kalabilmek.Elimden birşey gelmez deyip göz yaşlarıyla dolu bir tas su dökmek... Durup zaman zaman düşünmek lazım da değil mi… Oysa yaşanmak istenenin ne olduğunu... Bilirim...inanın bilirim çaresizlik nasıl birşeydir... Bir köşeye sinip kalmak ne kadar acıdır herkes kadar hatta daha fazlasını bilirim... Yaşamdan bahsediyorum ben...Hayatın kıyısından, tam da bitti dediğimiz yerden... Noktadan... Noktayı virgüle çevirmekten bahsediyorum... Acıdan, Can yanmasından... Bitişlerden belki de...Yeteer deyişlerden... Elim bir trafik kazasında hayatımdan eksilen, çocukluk arkadaşıma ithafımdır..
 
Toplam blog
: 18
: 742
Kayıt tarihi
: 01.03.10
 
 

1974 yılında Ankara'nın soğuk bir sabahında dünyaya ''merhaba'' dediğimi söyledi annem... Zamanın..