Baharın düşürdüğü Cennet

İşte bu benim sevdiğim bir hava olmalı. Burnumdan içime huzurun kokusunu çekiyorum sanki. Sıcak sıcak geçiyor saç tellerimin arasından, yüzümde geziniyor esintisi... de ki sevdalı bir nefes dolanıyor etrafımda. Kapatmışım gözlerimi, hiç kıpırdamadan beni alıp götürmesini bekliyorum. İçimdeki binbir problemin yanında nefes aldığımı hatırlamak güzel. Solgunluğunda küskün kalbimin, yeşermeler oldu işte birden..

Çimler biçiliyor, sanki çim kokusunun bayramına dalmışım dans ediyorum koca bir ovada! Varsın kimse olmasın yanımda, varsın kimse tutmasın elimden! Kendimi bu tatlı ovada rüzgarın ritme soktuğu bir çiçekten farklı hissetmiyorum. Şu güneşten, aldığım huzurlu nefesten, dudağıma düşmesini beklediğim tatlı yağmur damlasından başka hiç bir şeye ihtiyacım yok ki... Yaz meyvelerinin kenardan kenardan gelen şirin kokusunda, yaprakların sempatik dokunuşunda, kendimi yuvarlarken, koşarken doğanın şarkılarında vals yapıyorum. Şu çiçekli böcekli yeni yetme ağaçların gövdesinde saklanmalıyım ki kimse beni bulmamalı. Bu dilimdeki ahenkli şarkı bitmemeli. İçimdeki bu derin cenneti bencilliğimden paylaşamam kimseyle! Yoksa şöyle açacak olsam sevdanın zehrine kollarımı, kendi cennetimde bir yabancı oluyorum... Bakıyorum yapraktan yoksun bir ormanda gölgelere saklanmışım.

Es deli rüzgar, düşündürme bana saati falan... Olduğum yerde henüz yeni doğdum.

Ama, açmak zorundayım gözlerimi. Gözlerim iflasta kaldı...açılmak zorunda...

İşte şimdi bir gökdelenin 8. katındayım, kollarım sarmış bedenimi. Elimde bitmiş bir sigara izmariti parmaklarımı pis bir kokuya boğmakla meşkul. Bende molamı baharın yeni düştüğü bir cennette değerlendirdim.. Kızarık yanaklarımla, dönüyorum masama...

Sevinç Şarlı