Bahçemdeki Kayısı Ağacı

Bahçemdeki kayısı ağacına benzetiyorum, kendimi,
Kuşlar uğramaz olmuş, boş kalmış dalları,
Eskisi gibi havalarda değil,eğmiş başını,
Razı olmuş yazgısına, çekmiş teslim bayrağını.


Bahçemdeki kayısı ağacına benzetiyorum kendimi,
Zamana direnemiyor, her canlı gibi; değişse de yeni,
Bir fark var aramızda; o, yeniden yeşillenecek bahara,
Benimse kış kapımda, yanmak faydasız geçen yıllara,


Bahçemdeki kayısı ağacına benzetiyorum kendimi,
Işıl ışıl oynaşmıyor artık, güneşin ışıkları dallarında,
Dalları sarkmış, çoktan dökmüş meyvelerini,
Suyu çekilmiş, hüzünle bekliyor son demini.



Nur Eşmeli