Bakacaksan o yüze tükürme!

Öfke kanada bağlanan taş misali, ne uçurur insanı ne de kanatlandırır. Bir an için ağzından çıkan kelimelerin bedelini bazen hayat boyu ödersin.

En acıtan yöntemdir öfke ile konuşmak.

Bu yüzdendir belki iki kulak bir ağzın var oluşu.

“İki kere duy, bir kere söyle” dir yaradılışın sunduğu sır.

Pişmanlık ise hayat boyu içini kemirir bir zehir.

“Keşke” diyeceğine “iyi ki” nin huzurunu yaşamalı.

Dikkat etmeli ve bugünün yarını olduğunu unutmamalı.

Bu yüzden sen sen ol;

Çıktığın kapıları hızlıca çarpma! Ne zaman çalacağın belli olmaz.

Hazmedemediğin şeyleri haset ve fesat a dönüştürme! Sahip olduklarını da yitirme.

Sürekli kendini ispatlama çabasına düşme! Ne olduğunu sadece sen bilirsin.

Herkesin bir değeri olsun gözünde! Ona göre davran, kendi değerini kaybetme.

İnsanlara şans verirken iyi düşün! İyilik yapayım derken kendini hiçe sayma.

Yardımda bulun bol, bol! Hiç tanımadığın bir insandan alacağın duanın sana ne zaman, ne şekilde kalkan olacağını bilemezsin.

Hayatında önceliklerini sıralarken ailenin yerini kimsenin tutamayacağını bil ki yalnız kalma.

Herkes bir şeyler konuşur, sen çok fazla duyma ve konuşma.

Sadeleşirsen mutluluğunu pekiştirirsin aksi halde herkes gibi olur kalabalığa dahil edilirsin.

Ve belki de en önemlisi;

Baktığın yüze tükürüp, tükürdüğün yüze tekrar bakma. Kişiliğini kaybeder, dengesizleşirsin.

İçinde affet herkesi ki, kin, nefret, öfke beslemeyesin.

Karşındakiler hak etmediğinden değil, kendine zarar vermemek için kini ve nefreti biriktirmemelisin.

Çünkü hayatta hiç kimse değil ama sen çok önemlisin!