Bakın Maraş'a, Görün Atalarımızın! Tarihini

Maraş…

Ruhumun kırmızı şarap rengindeki acı sızısı…

Bir kez daha helâl diyelim hep beraber bu memleketin mülki idare amirlerine.

Kapıdan döndünüz ya… Katledilenlerin anmasını yapamadınız ya… “Açmayın o defterleri” dediler ya… “Kapatın o defterleri” dediler ya…

Kapıdan çevirdiler… Çevrilmeyene silahın dipçiğini gösterdiler ya…

Ve bir kez daha başımız önde, gerisin geri döndük, yüz adım öteye yürüdük, geldiğimiz yere yol aldık.

Bizde ispat zor mücadeledir ey ahali. Geçer aradan bir otuz yıl ve mevzuu tarihçilere havale edilir.

“Hadi ya” demeyin.

Belki bir otuz yılın sonunda “Bizim atalarımız böyle şeyler yapmaz” diye vaheyla kopartırlar.

Bizim atalarımız hiçbir şey yapmamıştır! Peh ve de peh…

Suçlu mu?

Bizde suçlu bellidir. Suçlu… Suçlu biz de katliama uğrayanlardır. “Vardır bir haltları” babından yorumlara gark olurlar.

“Olmaz olmaz” demeyin.

Olur… Hem de öyle bir olur ki… İnsanın kanı donar.

Dersim’de olmadı mı?

Demediler mi, “Dersim’de isyan vardı” diye.

Unutturmamak lazım… Ne Maraş’ı, ne Madımak’ı, ne Çorum’u, ne Sivas’ı, ne Taksim’i, ne Beyazıt’ı… Tıpkı Dersim gibi, her biri kuru gümbürtüye gider bu coğrafyada.

Ha, unutmadan…

Bakın Maraş’a, görün 1915’i…

Bakın Taksim’e, Beyazıt’a, görün İttihatçi zihniyeti…

Bakın Madımak’a, görün derin devleti…

Bakın Çorum’a, görün Dersim’i…