Bakkal

Şapkası, şalı, paltosu ile yaşlı bir amca oturuyor kasada, elektrik sobasının kör gözü ile ısınmaya çalışıyor...

Raflar, soğutucular, sigara stantları boş, köşede birkaç paket makarna, kapakları tozlu konserveler, yarısına kadar dolu ekmek dolabı, sakız, çikolata, bisküvi kutuları...

Amcanın ayaklarının dibinde, kafasını kaldırıp gelenin kim olduğuna bakmaya bile mecali olmayan, bıkkın, cinsini kestiremediğim tüylü bir kedi...

Küf kokusu!

Trakya’nın merkeze yakın nüfusu neredeyse beş bin olan beldelerinden birindeyim...

Sokaklarda incin top oynuyor...

Hava buz gibi, ince ince kar atıyor, ellerinde sigaraları ile erkekler kahvehanelerin önüne çıkarttıkları iskemlelerde efkâr dağıtıyor...

“ Hayırlı işler amca!”

Yüzüne sardığı şal nedeniyle sadece gözleri görünen amca, önce şapkayı, ardından şalı çıkartıp sağ elini, kulağının arkasına götürüyor;

“ Anlamadım!”

“ Hayırlı işler dedim!”

“ İş yok ki hayırlısı olsun be çocuğum... Te görüyorsun dükkânın halini... Ne satıyorsun sen?”

“ Gazoz!”

“ Amma yaptın ha! Millet yemeğe ekmek bulamıyor, gazoz içer mi bu havada?”

Gülüyor, boş meşrubat kasalarından birini ters çevirip oturuyorum...

“ Bitti buralar bitti... Biz de bittik! Sabahtan akşama kadar neden burada oturuyorum biliyor musun?”

“ Neden?”

“ Başka bir iş bilmiyorum da ondan! Kendimi bildim bileli bakkalım ben... Nasıl geldim askerden bir oturdum bu koltuğa... Rahmetli babam da bakkaldı... Yaşım 74...Eskiden çok güzeldi beyav işler... Bir gaz satardık peee... Daha önce ilerideydi bizim dükkân, yol geçirdiler... Çay ısmarlayayım mı sana için ısınsın ?”

“İçerim”

Lafım bitiyor, amca damarları çıkmış ellerini yumruk yapıp duvara vuruyor... Aradan otuz saniye geçmeden, kısa boylu, bıyıklı tombul bir adam kapıda beliriyor;

“ İki defa vurdun gibi geldi, bakmaya geldim!”

Amca sinirleniyor;

“ Kulakların işitmiyor mu senin!”

Gülerek arkasını dönen adam çok geçmeden elindeki çay bardaklarını masanın üzerine bırakıyor...

“ Kiracı bu benim... Dört ay oldu para vermedi keraneci!”