Bakmadan görmeyi seçenler

Bugünkü yazımı bakmadan görmeyi seçenler olarak belirledim. Nedeni mi? Ben hayatı anlayabilmek için; öncelikle bakmayı bilirsek böylelikle görebileceğimizi düşünüyorum. Aslında kişilerin hayattaki önceliklerive neyi ne kadar önemseyip anlamlandırdıklarına bağlı olarak baktıklarını düşünüyorum.

Tüm bunlar insanların hayatlarında önem sırasına göre şekilleniyor. Bir kaç örnekle bu konuyu zenginleştirelim. Kaçımız neden ve niçinlerini dahi bilmeden ve kendine sormadan birilerini kıskanmadı? çocuğunun okul başarısızlığını başarılı olanla kıyaslamadı? hastalığına bahane arayıp gerçeklerden kaçmadı? Mutsuzluğuna bir kulp bulmadı? Vakitsizlikten yakınmadı? Bu örnekleri fazlasıyla çağaltmak mümkün .Şimdi size soruyorum!! Görmek bu kadar kıymetliyken neden bakarken görmeyi seçmiyoruz?

Şimdi lütfen görmeyen engelli kişilerin yerine bir an için kendimizi koyarak düşünelim. Bir kaç saniye bile bu duyguyu hissetmeye yeter. Acaba kaçımız  gerçeği bile bile onlar için bir şey yaptı?  Belki düşündünüz ama eylem için ne yaptınız? Artık bir şeyler yapma zamanı gelmedi mi sizce? Onları anlamak için görmeyen gözlerimiz mi olmalı? Yakınlarımız mı olmalı onları anlamak için?   Ben kendim adına mümkün oldukça sosyal sorumluluk projelerinde gönüllü olmaya çalışıyorum. Yarınlarımız temsil eden evlatlarımız için  örnek olalım... Onlar bizden daha çok görsün, anlasın, yardım EDİP PAYLAŞSIN.

Bir gün yolunuz Eyüp'e düşerse sahil boyunca yürüdüğünüzde sol tarafta iki katlı sarı boyalı bir kütüphane çıkıcak karşınıza "Körler Kütüphanesi". Herkesin birileri için yapabileceği bir şeyler her zaman vardır. İstediğiniz gün ve saatlerde  orada kitap okuyarak zaman geçirmek istemezmisiniz? Sizin için önemi küçükken onlar için ne amlama geldiğini düşünün lütfen.

Yarın için size de bir şey yapılabilmesi için ;siz de birileri için bir şeyler yapın. Yarınlarımızı çoğaltmayalım. Anlarımızı ertelemeden yaşamak dileğiyle..

Sevgiyle bakarken görebilen, kalbinizin sesini duyabilen yarınlarla mutlu kalın...