Bakmak ve görmek

Herkes bakar da; yalnız akıl gösterir gerçeği. İstediğin şeye dikersin gözünü; de… Bakmak her şeye yetmez bazen. En önce insanca atan bir kalp gerek kişiye; ki, gözün yetemediğine, yetişebilsin yüreği.

Sen bakarsın, çocuktur karşındaki. Ben bakınca, kocaman bir adam durur karşımda. Benim selamlaşmaya bile değmez bulduğumda… Sen deryalar görebilirsin.

Kiminin kriz bulduğu yerde, kimi, en derin karanlıkları aydınlatır.  Olay aynıdır oysa. Aradaki fark, bakış açısından ibaret… Bazımız en geniş haliyle incelerken meseleleri; bazımız, ummanları bile kurutur.

Bakmaya iki göz yeter. Görmekse, sade gözün derdi değil... Kalbi mühürlü olan, dört gözünü açsa ne gam! Görmek, anlayabilmeyi gerektirir alemi… Bilmesen de olayın her ayrıntısını…

Kimi, öküzün trene baktığından farksız… Yalnız görünene odaklı… Sadece hareketin peşinde…

Kimi, kahinlere, müneccimlere nal toplatır, taş çıkarır. Olan biteni, yaşanmışları, yaşanacakları algılayıp çözümlerken… Bilgi rehberidir. Sezgisi doğru yolda yürütür. Cesareti sorulamayanı sordurur, düşünülmeyeni aklına getirir. Çünkü sadece bakan değildir o. Dünyayı aydınlatmaya çalışır.

Velhasıl, bakmak ayrı, görmek ayrı kardeşim. İki gözün varsa her şeye bakarsın da... Görmek hepimizin harcı değil... Sorsan, yeryüzünde görmeyen yoktur dünyayı. Neylersin ki, herkes göremez gerçeği.

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.