Balayı devam ederken...

Merhaba Sevgili Dostlar !

Milliyet Blog ile yaklaşık bir yıldır bir aşk yaşıyorum, önceleri tek taraflı yaşanan bu aşk 27.09.2007 tarihinde resmiyet kazandı ve belgelendi, teklifim kabul görmüş ve imzalar atılmıştı, birlikteliğin ilk ayları büyük heyecan içinde geçmiş, balayımızı yurdumunuzun ve dünyamızın hemen her köşesinde yapmış oralarda bulunan sizlerde büyük konukseverlik göstermiş kendi iç dünyanızda, sayfalarınızda bizi ağırlamıştınız.

Herşey o kadar yürekten ve doğaldıki günlerin nasıl geçtiğini anlamıyorduk ;

Gün geliyor eminomur'un siyahbeyaz albümünden Atatürk ve Çocuk resimlerine bakıyor,

Gün geliyor Çingen Sabiş'in eşsiz sohbetine konuk oluyor,

Gün geliyor Süleyman Ekim'in mizah yazıları ile kahkaha atıyor,

Gün geliyor Pirmete'nin Hatçe'siyle yapmış olduğu telefon görüşmelerine kulak kabartıyor,

Gün geliyor yeşilsoğan bize felsefe okuyor,

Gün geliyor Tuncay Toka "Sofi ve Ağır Abi'si"ni bize yolluyor,

Gün geliyor Emekli Bir Kurmay Yarbay'ım yurtdışından bize konuk oluyor,

Gün geliyor sevgili Aynur Libi ile Do'nun maceralarını yazı dizisi şeklinde sunuyor,

Gün geliyor Dilek "Kaynanamım bünyeme etkileri" diyor,

Gün geliyor Muzaffer Cellek o muhteşem resimleri ile süslediği "Edepsiz Civciv" i anlatıyor,

Gün geliyor Fahrettin ÇİTİL hocamın kaybettiği anasını birlikte arıyor,

Gün geliyor sevgili Neşe Evrim "Anadolu'da bir kızım var Öğretmen olacak" diye haykırıyor,

Gün geliyor İzmir Mavilim bize Mavi'den yapılmış buketler sunuyor,

Gün geliyor İbrahim Pekbay'ın her biri bir belge niteliğindeki haberlerini yudumluyor,

Gün geliyor Oya Tekin yakın tarihimizden kesitler sunuyor,

Gün geliyor Z.Gülay Kibaroğlu o keskin ama seviyeli kalemi ile enfes yazılar yazıyor,

Gün geliyor Mustafa Mumcu'nun bizlere sunduğu Blog logolarından seçimler yapıyor,

Birlikte bu güzel ortamın tadını çıkarıyor, Milliyet Blog adına bir fark yaratıyor, TBMM Genel Kurul Salonunda ve kıraathane köşelerinde yaşananları burada yaşamıyor, Milliyet Blog'dan dış dünyaya dengeli mesajlar veriyorduk.

Değerli Dostlarım;

Gündelik yaşamda gergin veya moralimizin bozuk olduğu anlarda sonradan pişman olacağımız sözleri sanırım birçoğumuz sarfetmişizdir, diğer bir deyişle en son söyleceğimiz sözü en başta söylemişizdir.

İşte yazmak sanatının bence en önemli güzelliği burada kendini gösteriyor;

Yazdıklarımızı yayına vermeden önce bir daha, bir daha okumak ve gerekirse geriye dönüp güncelleme yaptıktan sonra son noktayı koymak.

Bilerek ve isteyerek yapılanların dışında karşımızdaki insanları rencide etmek ve kırmak gibi bir üstünlüğümüzün olduğunu sanmıyorum.

Bütün bu yazdıklarım zor ve yapılmayacak şeyler değildir ve son döneme kadar yapılmıştır lütfen kaldığınız yerden yaşamaya ve yaşamı dostça, uygarca paylaşmaya devam edelim.

Unutmayalımki rüzgara karşı tükürmenin kimseye bir yarar sağladığı görülmemiştir.

Ve bütün bu olanlardan sonra kimse bana cicim ayları sona erdi demesin herkes aksi görüşte bile olsa ben bu özen ve duyarlılığı gücüm ve ömrüm yettiğince sergilemeye çalışacağım.

İyi hafta sonları...

27.Nisan.2008/PAZAR