Balkonumdan 2: Balkon alemleri..

Ben balkonumdan memnunum arkadaş. Üçüncü kattayız . Oldukça geniş  , güzel. .. Bir de etrafını çiçeklerle süsledim (Aslında onlar hanımın işi..) Hele akşamleyin Mimbat çıkınca, deme gitsin .

Balkonun keyfi nasıl gelir? Şezlongla… Ama şezlong öyle, uydurmasyon, alafranga, hiçbir yeri oynamaz cinsten olmayacak… Yazlığa gelince ilk sorum : “Nerede benim şezlongum? Hemen bulup getirirler. Eee tembel adamın tembelliği nereden belli olur? Şezlongunun rahatlığından. Benimkisi tam klasik. Her tarafı ayarlanıyor…Başı ayakları… Şöyle yatma pozisyonuna getirip uzandım mı, uyumam tam beş dakika alıyor…

Ondan sonra bir iki kez uyanıyorum. Saat onbirde alayu vala ile çöp kamyonu geçiyor. Yer gök sarsılıyor. Bir gözümü aralıyorum. Saat onikide Sivrisinek arabası geçiyor. (Yaa bir de sivrisinek arabası  var…) Sivrisineklere ilaç sıkıyor, dışarıda kalırsan, bir sizden bir bizden diye , sen de öteki yana gönderiyor… Kaçmak gerekir… Erkeksen kaçma… Bütün sivrisinekler kaçıyor be.. Bir ben mi kaçmıyacağım…

Geçen gece şezlonguma yatar yatmaz ohh bi uyku, bi uyku… Bayılıyorum orada uyumaya… Çünkü uyur uyumaz hemen rüya görürüm. Evet, bir rüya gördüm. Ulan baktım karşımda, hem de balkonda esmer bir İspanyol dilberi karşımda dans edip duruyor. Simsiyah bir elbise giymiş, saçlarına da kırmızı gülden bir fiyong takmış, takıştırmış.. Eller havada, “Ariva…” diye diye , şak şak şak… Topuklar yeri döve döve dans ediyor. Bir sağa bir sola… dönüp duruyor. Hay Allah… Ama kadın yalnız değil. Yanında da bir zıpır var, o da kadınla birlikte “Ariva…Ariva…” diye diye dönüp duruyor… Allah Allah…

Biraz daha dikkatli bakınca, bir de ne göreyim; ulan bu adam bana benziyor… Benziyor değil, tıpkısının aynısı… Danseden adam benim! Nasıl olur… Peki, benim göbeğim hani? Adamda göbek filan yok.. “Ariba…” diye diye Esmer bayanla Flemenko yapıp duruyor… Ulan, valsin envai türlüsünü bilirim de bu Flemenko davası nereden çıktı… Ben bu İspanyol Hanım’ı nereden tanıyorum, diye kendi kendime  sorarken. Üstelik, ne İspanya’ya gittim, ne de… Neyse eskileri karıştırmayalım. Belki böyle bir esmer vardır…

Tam o sırada,  benim hanım kulağımın dibinde bağırmasın mı, “Herif içeriye gel, biraz sonra Sivrisinekçi geçecek, geberip gidersin …” diye… Uyandım ama cinlerim başıma fırladı. Yanında anası olmasa, hanımı oracıkta … neyse ayıp oluyor ayıp… Fena bozuldum… Çok fena…

İşe bak be… İspanyol esmeriyle, Flemenko’nun en ciddi yerinde , hem de “Ariva…Ariva..” diye bağıra bağıra , ayaklarımızı yere vuraraktan hoplaya zıplaya Flemenko yaparken, sen gel dalgamıza taş at… Kim affeder, söyler misiniz, kim affeder! Ben affederim.

Neyse, sivrisinekçiyi kovduktan sonra ben balkonda uyumuşum. Diyorum ya… Şezlong mükemmel. Yatağımda o kadar yatamıyorum be…

Ondan sonra davul sesleri uzaktan, uzaktan yaklaştı… Ondan sonra davulcu Süleyman kafamın içini  darmadağın etti… beni ayağa kaldırdı… Çok bozuldum ama açık vermedim. Aşağıdan seslendi:

“Uyudun mu Ahmet abi…Bak uyanmanın artık zamanı geldi.”
“Evladım biz hayatımız boyunca uyanık gezdik, bırak da biraz burada uyuyalım bari…!”
“Olmaz be abim, olmaz… dan dan da dan dan.. kalk” “Abi kalk, sana bir mani söyleyeceğim..
“Ne manisi be?”
“Elbette Ramazan manisi..Dinle bak…”

“Bu aya sultan ay derler
Kaymak ile baldan yerler
Ezelden adet kılınmış
Davulcuya bahşiş verirler.”

Hemen cevabı yetiştirdim:
“Dur bakalım oğlum. Dün bir, bugün iki. Daha şimdiden bahşişle başlamayalım..” Bir de sen dinle bakalım benim maniyi…

“Bu aya hürmet gerek
Nîmete şükür gerek
Mübârek Ramazan’da
Hakka ibâdet gerek..”
“Anladın mı  Süleyman… Şimdi git evine de davulu bırak iki rekat namaz kıl be..” gerçi sen benden çok binamazsın amma.. Neyse! Kime söylüyorum ki…”
Davulcu baktı ki bende iş yok… bahşiş filan hak getire çekti gitti . Ama bir daha o esmer İspanyol Hanımı koydunsa bul…
Hayırlı Ramazanlar.