Bana öyle geliyor ki (son)

“Gençler bilse, yaşlılar yapabilse” diyor biri. Kimki o? Bilemedim şimdi.

“Aaa, evet yaa!..” diyorlar bazen bu sözü duyanlar. Ben de ilk duyduğumda “Ya ya, evet doğru” demiştim. Ama sonra düşündüm: Çok saçma!

Gençlikte zaten bilmeyeceksin, böyle o duvardan bu duvara tos vura vura öğreneceksin. Yaşlıyken de başağrıları, sargı bezleri ve çürük çarıklarınla oturacaksın aşağı.

Ama bakıyorum etrafımdaki insanlar hep yaş alıyor. Yaşlanmanın bilgece bir yanı olmalı oysa.

Mesela sıkıntılı bir durum yaşanıyor aile içinde istiyorum ki, o yaşlı dediğimiz büyüğümüz, ağır ağır, kısa ve öz bir konuşma yapsın. Sözleri iliklerimize işlesin, gözümüzün önü açılsın arada da problem kendi kendini çözsün filan...bekliyorum ama nerde?!...

Yaşlıların, sağolsunlar, mevzuları iştahla yediklerini ve gelmiş geçmiş zaman sokuşturmalarında sınır tanımadıklarını gördükçe “yok ya ben böyle yaşlanmıyım en iyisi” diyorum.

Tam da o esnada, “kaliteli yaşlanmak”tan bahsediyor günümüzün bazı moda doktorları. Çeşitli televiyon kanallarında vırt zırt karşımıza çıkıyor bu arkadaşlar ve modern zaman peygamberleri gibi, başka bir alemden seslenir gibi, çeneleri kapanmak bilmez gibi konuşuyorlar: bulmaca çözün, egzersiz yapın, kara lahana, nar, omega 3...

Ama bence, "hayatınızı derinlemesine düşünün, yaşamınızdan çıkarılacak en az 3 kişisel ders için kafa yorun ve ölmekten korkmayın...." demek lazım yaşlılara. Bu onları rahatlatır mıydı acaba?

Bilmiyorum belki şimdi böyle uzaktan uzağa atıp tutmak... sivrisinek saz .. ama bir gün sazı benim elime verdiklerinde... Ağır ağır, kısa ve öz konuşmak istiyorum. Eğer yaşlanabilirsem hatırlatın bana. Bana sanki olabilirmiş gibi geliyor...