Bana sen lazımdın, ayrılığın değil

-Sen giderken buralardan, kapkara bir gece doğdu üzerime
-Ayrılık sirenleri çalıyordu, benden ayrıldığın tren garında...
-Sen kokuyordu, bahçem çiçekler boynunu bükmüş güller dikenlerin arasından kaybolu vermişti...
-Sana ait ne varsa sakladım, bana sen lazımdın, ayrılığın değil...

-Sensiz geçen günlerde, hayalini çizmiştim baş ucumda ki duvara
-Ağlamıyordum ayrılığının ardından, kilitlenmiştim sürgün edilmiştim gözyaşlarım pınarı kurumuştu...
-Geçerken hüznün kapısından, bir matem havasında bize ait odaya zifiri karanlığa gömdüm
-Senden sonraki beni...
-Herşey sendin ve sen kokuyordu, bana sen lazımdın, ayrılığın değil...

-Yürüdüğün yollar, baktığın heryer sendin, sen olurken heryer baka kalırdım olduğum yerde...
-Yüreğim de bir acı, göğsümde ayrılırken hediye ettiğin hançer yine sendin çıkaramazdım yerinden...
-Bir yalan gibi geldin geçtin, oysa ki benim için hep gerçektin ve öyle kaldın.
-Uzun ve sık sokaklarda volta atarken yalnızlığıma isyan ederdim, bana sen lazımdın, ayrılığın değil...