Bana siz öğrettiniz

Bana siz öğrettiniz. Beddua etmekten korkardık, beddua etmeyi zorla öğrettiniz. Dünyada gerçek demokrasi ile yönetilen ülke var mıdır yoksa insanlar ülkelerini yönetmek için belirlenmiş yıllar için hanedan mı seçiyorlar. İstisnalar dışında- birinci gün vekil adayı olan kişi elini uzatıp hal hatır sorarken, seçildikten sonra başını öylesine havaya kaldırır ki yanındaki şoförünün veya danışmanının yanında yürürken sadece burun deliklerini görür oluruz. Yalnız meclise seçilen vekiller değildir bu davranışı gösteren, en küçük meslek odası veya teşekküllere seçilenler veya apartman yöneticiliğine seçilenler hep aynı tavır içinde oluyorlar. Maddi, manevi hak yiyen, yediren, yenilmesinin müsebbibi olanlar, insanları işlerinden ayrılmaları için yıldıranlar, yalnız ahirette değil önce bu dünyada bedelini ödeyecekler, sonra ahirette sırat köprüsünün önünde, üzerinde hesap verecekler. Genç bir kız veya erkek yerlerde sürüklenip dayak yerken, bir kişi ailesinin önünde işinden çıkarıldığı için ağlarken, bir insanın bir diğer insana, hayvana işkence yaparken, bir ülke binlerce kilometre uzakta olan ülkelerin sosyo- ekonomik yaşamlarını alt üst ediyorsa, ülke yöneticileri bunlara zemin hazırlanmasına olanak sağlıyorlarsa bizler silahımız olan bedduaya sığınıyoruz. Bu acımasızları Allah sınamaktadır. Zulmü yapan er veya geç hesap verecek, mazlum da buna şahit olacaktır. Kutsal Kitapları, Hadisleri kendilerine göre yorumlamak, bile bile hakkı olmadığı halde haklıymış gibi kendini göstermenin hesabını ömrün ikinci yarısında yavaş yavaş vermeye başlar. İki silahımız var biri kişilerden alınan miskali zerre kadar dahi olsa hakkı helal etmememiz, diğeri maddiyatla ölçülemeyecek oyumuzdur. Umutsuzluğa kapıldım, kendim için yazdım. Dün yazdığım yayınlanmasaydı, yazmamaya karar vermiştim.