Barış Manço-Cem Karaca

Dün akşam Televizyon kanallarında gezinirken, sanıyorum 90'lı yıllarda çekimi yapılmış, iki ölmeyen sanatcının düetlerini izledim.

Gerçek sanatcı tanımlamalarına giren insanlar öldüklerinden sonra sanat eserleri dinlendiği, sanat eserlerinin okunduğu, sanat eserlerinin müzayedelerde ilgi gördüğü sürece ölümlerinden söz edilemez.

İşte, Barış Manço ve Cem Karaca da onlardan birileri..

İkisi de Cumhuriyet dönemi sanatcıları olarak gelişmemiş teknoloji zorluklarına rağmen sanat adına izler bırakmayı başarmışlardır..

İki sanatcı de çok zamansız aramızdan ayrıldılar, çok..

Manço, piyasa ekonomisi ve sanat renkleri ile uzakdoğu şirketlerin biri ile bütünleştirmeye vede sanat gücünü siyasi arenada sahnelemeye çalışmış ancak ikisinde de başarısız olmuş vede sanatcının hassas, ince ruhluluğuna yenik düşmüştür..

Karaca ise, ülkenin karanlık dönemlerinde ülkesini terketmek zorunda bırakılmış, uzun yıllar memleket hasretiyle yaşamını sürdürmüş ve dönüş sonrası ülkenin her alanında görülen değişimin yanısıra sanat ve sanatcı anlayışlarının değişimi sürecinde kendisini adeta boşlukta hissetmiş, kendisini dinlemiş ve hatta Mevlana'nın sanatcı ruhunu günümüzdeki sanatcı ruh'u ile bütünleştirmeye çalışmış, ancak yoğun eleştirilere maruz kalmış ve yılların yorgunluğuna yenik düşerek bizlere ancak yüreklerde yaşamını devam ettirmeye yönlenmiştir..

Aşkamki televizyon düetini seyretmenizi isterdim..

İkisi de Anadolu rack'ın efsaneleri..

İkisi de ölümsüz..

Biri, diğerinden asla geri grafikte değiller, ancak Cem Karaca'nın bana göre sahne performansı ve vucüt dili ile yorumlamış olduğu eserlerini adeta yaşıyor..

Barış Manço'yu canlı sahnede yıllar önce Kelebek ödülünde bir kez izlemişim.

Cem Karaca'yı ise; iki kez canlı performansıyla saatlerce izledim sahnede..Öyle bir sahne koerografi ile sizlerin karşısına çıkıyor ki, sabahlara dek sahneden ayrılmasını istemiyorsunuz..

İki efsaneye alkışlarımızla..