Barış ormanı...

İnsan yaşamı taşlı, dikenli yollardan oluşuyor. Kimi dikenlere takılıp kalıyor; kimi ise sekerek de olsa yoluna devam ediyor. Neticede her insan oğlu , bir şekilde ''Göçüp gidiyor''. Bu dünya durdukça ''Yaşayanlar '' ise ''Bir dikili ağacı''olanlar, eser bırakıp gidenler oluyor...

İngilizler:' 'Ağaç gören yol bükülür''derler. Yani , hiçbir zaman yol yapımı için ağaçlar, canlılar feda edilmemelidir...

Biz eğitimciler de bir ağaç ile çocuk sevgisini birlikte sunmaya çalışırız. Ağacı, yeşili seven ve koruyan çocuk, çevreye duyarlı olur... Çevreye duyarlı olan kişi , insanı sever... İnsanı seven, yurdunu; yurdunu seven de tüm Dünya çocuklarını korur ve sever...
..............
Özel bir okulda yönetici olarak çalışırken, odamın kapısı küçük tıkırtılarla çalındığında koşup hemen açmıştım. Bir de baktım ki, o sırada derste olması gereken ilkokul birinci sınıf öğrencimiz Barış, kapıda mahcup bir eda ile bana bakıyordu. Hemen O'nu içeriye davet ettim ve sordum:

''-Güzel çocuğum neden buradasın...?''

''-Tuvalete gitmiştim, öğretmenim...Çıkışta ''GEÇ KAĞIDI'' almak için size geldim...

''-Afferin Barış, çok hoşuma gitti bu davranışın.... Al bakalım ''GEÇ KAĞIDINI'' dedim ve O'nu yanaklarından öpüp göndereceğim sırada elini cebine attı ve sordu:

''-Geç Kağıdı kaç lira öğretmenim... Borcumuz...?''

Gülmemek için kendimi zor tuttum. Her şeyin bir bedeli olduğu anlayışıyla eğitilen bu çocuğun sevimli duruşu karşısında duygulandım ve O'na TEMA'dan gelen küçük palamut fidesini hediye ettim ve yanaklarından öperek uğurlarken,

''-Barış senin borcun yok... Bu benim görevim... Geç Kağıdını al ve öğretmenine götür... Bu minik fidana da iyi bak... Benim sana armağanım olsun.''

''-Teşekkür ederim ... İyi günler...''

Barış, minik adımlarla sınıfına giderken, elindeki fideyi sımsıkı tutuyor ara sıra arkasına bakıp gülüyordu...

.................

Barış ve arkadaşları o minik fideyle büyüdüler... Ege Orman Vakfının katkılarıyla, Bozköy başta olmak üzere çevre köylerimize onbinlerce ağaç diktiler... Adına da BARIŞ ormanı dediler... Yaşamak için, sevgiyle büyümek için... Yarınlarımıza umutla bakarak...

Gelişen, çağdaş Türkiye'yi kurmak için...