Barışa çığlık

Ey oturduğu yerde ahkam kesenler

Lafla peynir gemisi yürütenler

Boş koyup dolu almayı bekleyenler

Bol keseden atıp laf ebeliği yapanlar

Barış emek ister. Barış yürek ister.

Bugün 1 Eylül Dünya Barış Günü

Bombalar yağıyor,

Duman altında barut kokan sokakları

Silahlar kan kusuyor

Adres somaksızın

Dağlar alev alev .

Ağıtlar yükseliyor

Ateş düşen evlerden

Her taraf kan gölü

İnsanlık kin ve nefret çığlıkları sarmalında.

Öldürerek kahramanlık peşinde.

1 Eylül Dünya Barış Günü

Bugün susma hakkımı kullanıyorum.

Yüreğim konuşsun istiyorum.

Çığlığı yankılansın, Engin denizlerde.

Acısı aksın, Çağlayan sularda.

İsyanım savrulsun Dalga dalga rüzgarlarda.

Canım yanıyor, içim acıyor

Yüreğimin çığlığı Beynimde yankılanıyor.

Beni duyabiliyor musunuz!

Size can evimden sesleniyorum

Kanayan yüreğimden

Vicdanınızın hep duyacağı.

Mecbur muyuz öldürmeye

Ölümü beklemeye

Paylaşmak varken

Bir yudum suyu

Bir dilim ekmeği

Yarin yanağından gayrı her şeyi.

Güzellikler içinde , özgür ve eşit bireyler olarak;

Adil bir dünyada

“Bir ağaç gibi tek ve hür

Ve bir orman gibi kardeşçesine.”

Y A Ş A M A K çok kolayken

NEDEN ?

Öldürüyoruz.

Yeterrrrrrr.

ÇOCUKLARIMIZA ONURLU BİR GELECEK

BIRAKMAK İÇİN

İNADINA BARIŞ

UMUTLA BARIŞ.

ÇIĞLIKLARIMIZI YÜKSELTELİM.

BAŞARMALIYIZ.… Eylül 2012/İZMİR