Barışın olduğu yerde...

Küçük bir kasabada, kendinize ve ailenize yetecek bir eve sahip olduğunuzu düşünün. Küçük bir bahçeniz de var, her sabah kuş sesi ile uyandığnız bir bahçe.
Hem can güvenliği içindesiniz, hem de komşularınız ile çok iyi anlaşıyorsunuz.
Huzurlu ve mutlusunuz; her açıdan...

Birgün Silah sesleri ile uyanıyorsunuz.
Korku... dehşet içindesiniz. Neler oluyor..?!
Çığlık sesleri, ağlayan anneler, beddua eden babalar.
Dışarı fırlıyorsunuz. Kasabada mermi izleri ve bir ölü!
Bir yabancı, "Zalim Eşkiyalar bastı kasabanızı" diye sizi aydınlatıyor.

Gece olduğunda gözünüze uyku girmiyor, çocuklarınız için endişe duyuyorsunuz, birşeyler yapmak, onları korumak gerek diye düşünüyorsunuz.
Zaten artık kasabanızda rahat yürüyemiyorsunuz da, her on adımda bir arkanıza dönüp bakıyorsunuz. Hele yabancı birini gördüğünüzde, hemen ara sokakların birinde kaybolmaya çalışıyorsunuz. "Başıma bir iş gelirse ailem ne yapar" diye sorumluluk vazifesinden kaynaklanan bir koruma duygusu doğuyor yüreğinizde.
Nihayet silah almaya karar veriyorsunuz. Zaten sizden önce tüm komşular birer ikişer almışlar olduğunu, silah satan tüccara gittiğinizde öğreniyorsunuz . Onlar ikişer aldı ise, durum pek vahim olduğunu düşünüyor ve siz bir tüfek iki tabanca alıyorsunuz.

Altı ay sonra herkesin elinde bir silah ve her ay Eşkiya baskını.
Her evde bir çığlık, bir ağlama, bir feryat...
Barış, mutluluk ve huzur ile dolu olan evinize artık korku, dehşet, hüzün, geçimsizlik girmiştir.
Silah ve koruma tesisatları için aldığınız kredi borçlarınızdan beliniz iyice bükülmüştür.

...ve her ay bir baskın, her ay bir çığlık, her ay yeni silah almalar, her ay yeni bir koruma tesisati ve borçlanma...

Birgün kapınız çalınıyor. Bir avukat, Haciz kararı!
İlk defa alacaklının kim olduğunu öğreniyorsunuz...

Anlıyorsunuz ki, silahı üreten, satan, kredi kartını veren, koruma tesisatının ticaretini yapan, sizi evinizden çıkaran ve her ay kasabanıza baskın yapan aynı kişiler!

Şunu unutmayınız:
Adaletin ve Barışın olduğu yerde, zalimin, zenginin ve paranın hükmü geçmez!


Mustafa Çelebi