Barutsuz silah..

Haftasonu, Wajdi Mauawad'ın yazmış olduğu, çevirisini ve yönetmenliğini yaptığı ve Devlet Tiyatrosu Oyuncuları tarafından sahneye konulduğu "Yanık" adlı oyunu izledim..

Bir savaş sonrasında yaşanan travmaları konu alan oyunda özellikle genç konservatuar mezun oyuncuların performansları görülmeye değerdi. Oyundaki kostüm, ışık düzeni ve özellikle dekor çok iyi tasarlanmış ve de etkiliydi..

Oyun beğenimin dışında bir beğenim daha oldu bu oyunla birlikte. Seyirci muhteşemdi..Müthiş bir ilgi vardı. İlginin bu oyuna özgü olduğunu düşünmedim..

Tiyatro'ya geçmiş yıllara göre büyük ilgi duyulduğunu gözlemledim..Artık toplum Tiyatro'yu istiyor, salonlar doluyor, hatta mevcut Tiyatro salonları bile yetersiz..

Bırakalım kapalı tutulan (AKM) Atatürk Kültür Merkezi'nin açılıp açılmama tartışmalarını, AKM tartışmasız açılmalıdır. Zira her mahallede bir Tiyatro salonu mutlaka açılmalı. 

Birey'in doğru düşünmesine ve doğru karar vermesine yönlendiren Tiyatro sanatı'nı toplum yavaş yavaş çözmeye başlıyor..

Sanat; toplumun aydınlanmasında en etkili, önemli bir araçtır.

Tiyatro izleyenlerin sayısı arttıkça, sorgulayan ve hak aramasını bilen toplum olmanın dışında, sevmesini bilen ülke imajına bürünür..Bireylerin hayata bakışları pozitif yönde değişir..

Örneğin; Tiyatro izleyenlerin sayıları arttıkça, dünyanın hiç  bir ülkesinde uygulanmayan geçici deprem vergisi'nin kalıcı hale dönüştürülmesini sorgular toplum.

Tiyatro, barutsuz bir silahtır..