Başarıyı bu kadar öne çıkarırsak başaramayanlar hayata küser

Ve bilinen başarı ölçüsü(bazı şeyler yapmış olmak başarı sayılmıyor) dikkate alındığında başaramayanlar çok fazla(dünyanın dörtte üçü) Ve biz başarılı olmaları için insanların arkasından itip duruyoruz. Bir temizlik işçisi dünyayı temizlese başarılı değil; sonuçta temizlik işçisi. Oysa dünyayı temizlemek Mars’a gitmek kadar önemli; pis bir dünyada yaşayamayız çünkü.

Dünyayı temizleyen bir ekip… Karşısında da Amerikan başkanı. Biz ödülü Amerikan başkanına veririz. İnsanlar neyin önemli olduğunu, kimin değerli olduğunu bilmiyorlar. Elbette yapılamayanı yapanlar çok değerli. Ama sadece onları öne çıkarmak ne kadar doğru. Patates yetiştiricisi diyor ki “yapsam ne olacak, işim ne ki” Herkes Mars’a gidenden, 1500 metrede dünya rekortmeninden, uçağı icat edenden bahsediyor. Hadi bunları anladık. Bilmem nerenin valisi, müdür, ulema, yazar… Bunlar niye bu kadar öne çıkarılıyor.

Öylesine parlatılıyor ki herkes vali, müdür vs olmak istiyor, olamayınca da kendini başarısız sayıyor. Sadece bunlar değerli. Başaramayınca ya da başarıp olamayınca  işin bitiyor. Atıyorum patates yetiştiricisini  ve temizlik işçisini de parlatabilirsiniz. Kaldı ki sayelerinde yaşıyorsunuz. En iyi kirazı üreten dünya şampiyonu olsun mesela. Onları da onurlandırın. Yaptıkları işten zevk alsınlar.

Ya aslında başarısız diye bir şey yok, herkes bir şey başarıyor da evrenin cahilleri sadece bazı şeylerin adını başarı koymuşlar. Kıskançlıkların, kavgaların, cinayetlerin nedeni de bu… Sen valinin heykelini dikiyor, işçinin sırtına çıkıyorsun. Adam da bu aşağılanmayı hazmedemiyor. Vali vali kadar değerli olsun, işçi işçi kadar. Ama lütfen her ikisinin de değeri olsun. İşçinin hiç itibarı yok, üç kuruşa köle gibi çalış babam çalış. Ben istesem vali olurdum. Bilerek olmadım. Çünkü ben insanların sırtına basamam!

Cahil halk tamam da ülkeyi yönetenler, aydınlar… Onlar niye böyle ayrımcı. Cumhurbaşkanı resepsiyon düzenliyor. Davet ettikleri belli kişiler. Ben simitçiyim, boyacıyım, hamalım, çobanım… Beni çağırmıyorsan benim cumhurbaşkanım değilsin o zaman. Her yerde böyle. İnsanlar adam yerine konulmadıkları için toplum içine çıkamıyorlar! İşini mesleğini söylemekten utanan var.