Başbakan olacağım, amca!...

Çocuklara sormak adettendir:

"Söyle bakalım evladım; büyüğünce ne olacaksın?"

Yanıtlar klasiktir:

"Doktor olacağım!"

"Subay olacağım!"

"Öğretmen olacağım!"

*****

1990‘ların başıydı.
O zamanlar oturduğumuz apartmana Diyarbakırlı bir aile gelmişti. İki de oğlan çocukları vardı. Çocuklar yaramaz mı yaramazdı. Ağaçlara tırmanmaktan büyük zevk alırlardı. Bir de arabaların sağını solunu çizmekten...

Onlara, “Büyüyünce ne olacaksınız?” sorusu soranlara, anlamlı bir yanıt verirlerdi:

“Eşkıya olacağız!”

Çocuklar büyüdüler, ama “eşkıya” olmadılar.

*****

Siyasete büyük beklentilerle atılan/ soyunan birine sorsak:

“E, koca oğlan, gönlünden ne geçiyor?”

“Milletvekili, sonra da bakanlık!”

Böyle der mi, demez mi?

Bilemeyiz; ama “Millete hizmet için ölümü bile göze alırım.” diyebilir.

Şimdiye kadar, “Başbakan olacağım!” diyen kaç siyasetçi anımsıyorsunuz?

23 Nisan çocukların dışında, “Ben Başbakan olacağım!” diyen var mı?

*****

Siyasete atılanlara/ soyunanlara sorsak:

“E, koca oğlan ne olmak istersin?”

“Parti genel başkanı!”

Güler misiniz buna?

Ben gülmem; çünkü bir partinin genel başkanı olmak zor bir şey değil. Bir parti kurmak için gerekli olan “bir avuç” insanı bulur, kurarsın bir parti.

Seçerler seni başkan!

Olursun bilmem ne partisinin genel başkanı! Çünkü her şey senin elinde.

*****

“Ben Başbakan olacağım!” diyen birine ne dersiniz?

Çocuksa, “Aman, evladım, olanlara benzeme sakın!” dersiniz. Bir de, saçlarını okşarsınız, olur biter.

Ama çocuk değil, "koca çocuk"sa, ona ne dersiniz?

Biliyorum, zor bir soru!

Bu seçenekli olmayan, “ucu açık soru”yu yanıtlamak, paşa gönlünüze kalmış!