Basit gördüğümüz kimselerle kendi basitliğimizle yüzleşmemek için görüşmek istemeyiz

Basitlik bir kimseyi değersiz yapmaz ama değer açısından eksik olursunuz. Bir insanın basit olduğunu nereden bileceğiz? İlgimizi çeken özellikleri yoksa ya da var göstermiyorsa…

Kültürsüz toplumlarda bunlara cahilse, fakirse, güzel değilse, mevkii şöhreti yoksa vs eklenir.

Malum, basitliğin dereceleri var ve biraz daha az basit olan (yaşamı falan bakımından diğerlerine göre bir şeyleri var işte) basit olandan uzak durur. Hatta en çok bunlar uzak durur; çünkü kendilerini ispat etme derdindedirler. Yukarıda değilseler bile yukarıda görünmeye çalışırlar. E şimdi bu durumda alt sınıftakilerle iletişim içinde olurlarsa -zaten henüz sınıf atlayamamışlar- etiketlerinin sahte olduğu ortaya çıkar. Bu nedenle daha çok yukarıdakilerin yanında görünmeye çalışırlar. Zengin akrabalarından, mevki sahibi tanıdıklarından bahsederler; oysa fakir akrabaları da vardır, onların hiç ismini anmazlar. Yolda gördükleri zaman tanımadıkları bile olur.

Şüphesiz böyle itibar kazanılmaz ama işte yapabildikleri bu.

Bu durum hayatın gerçeği ama sorsan sanki hiç böyle bir şey yok. Herkes itibar peşinde, itibar da kolay kazanılmıyor; paran olacak, mevkiin, şöhretin… Bunlar önemli değil önemli olan insanlık denir de laftan ibaret, pek gerçekliği yok. Fakir ile zengine verilen selam bile farklı.

Aşağıdaki insanlar çok fazla rencide ediliyor. Fakir zamanlarımda bana “Elbisen eski bizimle gelme” denilmişti, hatırlıyorum. Yani işte bu durumda bazı kimselerin pek de etik olmayan bu davranışlarını anlamak lazım. İmajını zedelememek için benden uzak durmaya çalışan tanıdığıma yardımcı olur benimle karşılaşıp morali bozulmasın diye yolumu değiştirdiğim olmuştur.