Başka türlü bir şey benim istediğim...

"Başka türlü bir şey benim istediğim, ne ağaca benzer, ne de buluta... Burası gibi değil gideceğim memleket, denizi ayrı deniz, havası ayrı hava.." Yeni Türkü'nün bu çok başka şarkısı derin hayallere daldırır ruhumu, öyle bir dalarım ki zor çıkarım o büyülü ruh halinden...

Ankara, İstanbul, İzmir, Bursa ve daha görmediğim pek çok kent... Hepsinin ayrı hikayesi, ayrı yaşam öyküleri var, hepsinin insanlarının anlatacak farklı şeyleri... Kimi memleketi olduğu için yaşıyor oralarda, kimi ekmek parasını çıkardığı, kimiyse ailevi nedenlerden ötürü...

Kimse sormuyor, acaba yaşadığı şehir onun evi mi? Çünkü kimse buna cevap verecek kadar yer görmemiş, kimse bilmiyor bir yere varıldığında hissedilen o tuhaf heyecanın nedenini ve nasıl bir şey olduğunu (heyecan duyulur çünkü gerçek yuva bulunmuştur)... Herkes korkuyor ve belki gereksiz buluyor bu deneyimi..

Ben Ankara'da yaşıyorum, okul için geldim, okul bitti, iş buldum ve burada yaşamaya başladım. Evim burası mı bilmiyorum, belki ben de korkuyorum deneyimlemekten ama en azından nasıl bir yerde yaşamak isterdim biliyorum, denizi olmalı gideceğim memleketin, adaları olmalı... Deli bir manzarası olmalı insana dünyayı unutturan... Balıkçı tekneleri uğramalı her sabah sahiline, martıları peşi sıra sürükleyen... Ormanları olmalı, kokusunu içine çektiğinde hafif bir başdönmesiyle yüzünü gülümseten... Çocukları olmalı her daim gülen, yaşlı teyzeler olmalı kapıların önünde akşama kadar yün ören... Komşuların olmalı, büyük kentlerin klasiği "yan komşuyu tanımama" durumunu imkansız kılan... Sabahları Ege mutfağıyla karnını doyuran, akşamları akdeniz müzikleriyle içini coşturan bir memleket isterim ben..

Çok şey mi istediğim?..