Başkaldırı

Özgürlükler erkeğindi hep.

Kadın evliliğinin ilk yıllarında çocuk sahibi olmuş , evin içinde günün nasıl geçtiğini anlayamadan yaşayıp gidiyordu. Erkek, erkek egemen bir toplumun daha doğrusu öyle bir ailenin ferdiydi;ne derse o geçerliydi. Kadınsa tam tersine , annesi evde yokken eve bile girmeyen bir babanın kızıydı. Biliyordu ki, kadın olmanın erdemi susmakla ilgili olamazdı.

Bir gün öyle bir şey oldu ki , içten içe ezildiğini hisseden kadın birden sesini yükseltti... Ağır ol artık beyim !

Artık hiçbir şey eskisi değildi...

Sevgimi istiyorsun
Önce sen ver.
Güler yüz mü dileğin
Önce sen göster.
Yeter artık !
Gururumda sürdürdüğün saltanat.
Sabrettikçe yüklendin
Ne kol koydun ne kanat.

Ne darılman ne gitmen
Sanma ki umurumda.
Var git gönlünce yaşa
Kalmasın gözün dışarda.
Saman gibi suyun üstünde sen
Altında kalan ben oldum hep.
Ağır ol artık beyim
Kadınsam kadınım
Ezilmeye değilim sebep.

Gülden Işık