Başkanın mı toplumun mu kazanması önemlidir

Ülkemizde çoğunluğu yönetmek adına demokrasiden faydalanan kişiler maalesef yönetim süreçlerinde demokrasinin gerekliliklerine hep sırtlarını dönmektedir. Sadece yönetmekle kalmayıp, herkesin kararlarına müdahil olmak, sürekli her konuda kendilerini haklı görmek, kararlarına muhalefet eden herkesi ve kesimi düşman ilan etmek artık davranışlarından söküp atamadıkları bir ruh hali almaktadır. Gözüken o ki, aslında demokrasinin işlemediği tek makam başkanlık makamıdır.

Fenerbahçe Başkanı Aziz Yıldırım'ın  ben, ben ve yine ben davranış hali artık sadece kendini rahatsız etmemektedir. Kimi gönderse, ya da gitmesine sebep olsa (Kendi bırakıp gidenler içinde ben göndermedim o gitti diyerek, yine problemin esas kaynağını çember dışına almıştır) hep kendi düşüncelerine göre hareket etmiştir. Ve bunu başkanlık sıfatına bağlamıştır. Kalanların düşüncesi önemli değildir. Tamam kabul edelim, o zamanda zaten çıkan sonuç şudur, bu kadar şampiyonluk kaybedildiyse ve ekonomik olarak sıkıntılı süreç başladıysa bunun tek ve yegane sorumlusu kendisidir.

Kendisine 3 Temmuz sürecinde verilen desteği tamamen yanlış anladığını görebiliyoruz. Fenerbahçe taraftarı Aziz Yıldırım a değil, Fenerbahçe başkanına bu lekenin sürülmesine isyan etmiştir. Esas olan Fenerbahçe'dir, Aziz Yıldırım değil. Bu duruşunda ısrar ederse, maalesef kendi taraftarı tarafından yüksek bir çoğunlukla protesto edilerek gitmek zorunda kalacaktır.

Bu kulübü kimin yöneteceğine de kendisinin karar vermesi gibi bir söylem şu ana kadar olanların içinde en tehlikelisidir. Maalesef bizim coğrafyamızda bizim için hep başkanlar karar veriyor. Bu yöntem ile sadece Başkanlar ve onların yanındakiler kazanır, ama yönettikleri değil. Türkiye'nin ve Fenerbahçe'nin problemleri üst üste örtüşmektedir. Yoksa gerisi teferruattır. Bu yönetimler sana sadece günlük ve aldatıcı kazanımlar verebilir, ama geleceğini yok ederek.