- Kategori
- Psikoloji
Başkası olma! Kendin ol!
Başkalaşım mı geçiriyoruz acaba? Diye soruyorum bakarak kendimize. Hayır. Onu bile beceremiyoruz, başkaları oluyoruz direkt olarak.
Eksiklik şurda, yanlışımız burda, sistem , eğitim falan filan diyerek, bilmişlik üzerine yada diğerlerinin bilmemişliğini varsayarak, ukala ve kopyala yapıştır mantığıyla ezberden cümleler kurmayacağım elbette. Bu kadar ön açıklamanın ardından kurar mıyım hiç! aşkolsun:)
Arkadaşlarımızdan oluşan, yani birbirini çok iyi tanıyanların oluşturduğu ortamlardan biraz sıyrılıp, henüz tanışmaya başladığımız ya da denk düştüğümüz ortamlara bakalım biraz, nedir durum? Tanıştırılırız ismen evvela. Sonrasında kaynaşmanın ön koşullarını yerine getirirsin, kasılmalar eşiliğinde, yapmacık tebessümler, bende bayılırım yalanları, evet bir keresinde bende aynı duruma düşmüştüm artisliği, kesinlikle katılıyorum cümlesine kendini bağlayarak; aslında hiç tasvip etmediğin bir düşünceye karşı yapay bir şekilde, el gördülük, el beğendilik bir yaklaşım sergileyerek kendine yabancılaşmanın adımlarını atarsın. neden yaparsın bunu? özgüvenin yoktur da ondan. Düşünüp yüzleştirmen yada kıyas bilincin yoktur, sadece ezberin vardır da ondan. Peki sonu nedir bu durumun? ikiyüzlülüktür sonu.
Çocuğuna düşünmeyi öğreten aileye ne mutlu. Düşünenin ezberi olmaz. Zira ; "Testi daima içindekini sızdırır"
Efendim doğallıkla kalın.
"başkası olma, kendin ol.
böyle çok daha güzelsin"