Başlangıç ve ayrılık hikayesi

önce dedi ki...
Bugün güneş başka doğuyor artık,
Yağmurlar yağsa da ıslatmıyor,
Çünkü yüreğim her gün senli bir sabaha uyanıyor...
Ayrılık, hüzün, acı, keder yok,
Cümlelerimin içindeki kırılgan kelimeleri çıkardım artık...
Düşlerimse senli bir gelecek için hazırlanıyor...
Sonra Korku yine devreye girdi ve dedi ki ama neden tedirginim böyle...
Ömrümce sesini duymam yeterliydi sanki sadece...
O gök / yüzüne dokunsam, bütün büyü bozulucak diye yüreğim korkuyordu...
Hüzünlü gözlerim istemiyordu artık ıslaklık,
Olmalıydı ama yalnızca yüreğim sana sırılsıklam kalmalıydı...
Mümkün mü böyle birşey bilemiyorduk...
Merak geçince herşey silinicekmiydi...
Gözlerini hatırlıyorumda öyle değil gibiydi.
İkimizde de bir telaş vardı...
Bir yere yetişmenin geç kalmışlığı gibiydi sevgiye geç kalmışlığımız...
Hüzünlüydü, yaralıydı yüreklerimiz,
Birbirini bulduğundaysa sevgi sarmıştı, sarmalamıştı aniden yaralı yüreklermizi iyileştirircesine...
Şimdi diyordu ki;
Islatmasın artık senin yağmurların beni, ısıtsın gözlerinin güneşi, gökkuşağım olsun dudaklarındaki o tebessümünün çevresi....
Günler Aylar ya da Yıllar sonra dedi ki...( Zaman hatırlanamaycak kadar hızlı geçmişti. )
Ve birden ne olmuştu da, herşey yok olmuştu...
Burada yağmur yağıyor çok...
Benim yalnızlığımsa her geçen gün biraz daha artıyor...
Gitmek istiyorum bu şehirden, kaçmak istiyorum...
Ama işte yine gidemiyorum...
Bekledim seni...
Evet, seni bekledim, ağladım, üzüldüm, düşündüm, kirpiklerim aralanmadı seni göremiyceğim için bugün...
Diğer gün ve bir diğer gün... Günlerce, haftalarca, aylarca ya da yıllarca...( zaman katlanılmayacak kadar yavaş geçiyordu. )