Başlangıç ve Geliş-Gidişler

Bir tiyatroya gittiğinizi düşünelim, perde açılıyor, oyun BAŞLIYOR. Bir kaç perdeden sonra oyun SON buluyor.

Sinemada, yapımcı firmanın simgesiyle başlayan gösterim the end veya fin yazarak film SON buluyor.

Ucu açık dediğimiz sonsuz bir kavram gerçek hayatımızda yok.

Bir misafirliğe gidiyorsunuz, sonsuza dek  orada kalamazsınız, sohbet tamamlanıp da geliş amacı hasıl olunca kalkacaksınız ve geldiğiniz gibi gideceksiniz.

("Geldikleri gibi giderler" sözü büyük kurtarıcımız ve kurucumuz ulu önderimiz Atatürk'ün sözüdür, kendisini rahmet ve şükranla anıyorum.)

Hepimiz biliriz ki, her çıkışın bir inişi vardır, nasıl ki dağ sporları yapanlar tırmandıkları tepelerde kalmıyorlar, ve başlangıç noktasına  iniyorlar...

Her gelişin bir gidişi var, insan ömründe bile...

Dünyaya  geliyoruz, ömür bittiğinde de gidiyoruz...

Çalışma hayatında işe başlıyoruz, yıllar sonra yaşlanıp verim düştüğünde  "tamam" diyerek emekliye ayrılıyoruz. İş kendimizin ise, gençlerin devam ettirdiği işe "onursal başkan" ve danışman oluyorsunuz.

Bütün bunları neden yazıyorum?

Hiç bir kimse bu dünyada hayatta veya bir görevde kalıcı değildir, kabullenmek lazım, kalıcı olsaydı Sultan Süleyman kalıcı olurdu. (Dünya Sultan Süleyman'a bile kalmadı)

Bakınız büyük şirketlere, sanayicilere...Çalışmalarının son evrelerinde genelde yakınlarından güven duyup yetiştirdikleri kişilere bayrağı yani şirketi teslim ederler, "bundan böyle kendim için, ailem ve çocuklarım-torunlarım için yaşayacağım" diyerek vedalaşırlar...

Hangi ülke olduğunu hatırlayamadığım bir cumhurbaşkanı, iki devre görev yaptıktan sonra parlamentosunda, "ben artık evime çekilip  torunlarımı sevmek istiyorum" deyince milletvekilleri tebessüm ve güçlü alkışlarla bu görüşe onay vermişlerdi.

Hayatı dengeleyip, yaşamdaki dozu ayarlayabilmek kaliteli ömrün ilkelerindendir. Kişi hem kendisi mutlu  olur hem de ailesi ve yakın çevresi...

Selam ve saygılarımla,

Yurdagül Alkan.