Başlığı, Siz koyun!

Çin Bayrağını içinizde hâlâ tanımayan var mı?

İnanmıyorum!

Siz bilirsiniz de, tevazu gösteriyorsunuz!

Hadi bir kereye mahsus ben tasvir edeyim, şu kırmızılıyı!

İrice sarı bir yıldız, etrafında, civciv misali, dört küçük kardeşleri!

Ne anlam ifade eder? Derindir; dibi görünmez o konulara girmeyelim!

Bana ne Allah aşkına; demeyin hemen!

Bir bildiği var herıld! Bu her şeye aklı ermeyenin!

Yıldızlara bir zaafım var ki sormayın!

Doğarken ödünç aldığım, sonra imzalayarak kenara koyduğum soy ismim de pek yaldızlı bir yıldız! Ara sıra övünmekten utanmıyor değilim!

Şimdi biz bize olduğumuz için rahatım! Yabancı ortamda böyle bir şey yapmam!

Yabancı ortam derken.. Siz de bir âlemsiniz yani! Ne bileyim ben işte!

Meslâ Alamanya! Bu örneği verdim, çünkü köyünün adını unutanlar bilem Onu tanır!

Söz yaban ellerden açılmışken; durup bir mola verelim!

Öyle gençlerimiz yetişmiş ki, parmak ısırttırıveriyor insana! On dört yaşında bir gencimiz ana baba baskısı olmaksızın; devleti mahkemeye vermiş! “Benim, okulda beş vakit ibadetimi gerçekleştirebileceğim bir yerim yok! Ben seccademi nereye sereceğim?” Hiç alışık olmadığı ani atak karşısında, nutku tutulan Hâkim Bey: “Genç haklıdır! Davayı kazanmıştır!” diyerek kalemini kırmış! (Abartmasan olmaz mı? İdam kararı vermedi ki! Bir de branşın medya olsa, var ya, vay halimize!)

Bu tarihi karar ve üçüncüsü gerçekleştirilen “İslam Âlemi” toplantısı ( 2006 senesinde hayata geçirilen bir kurum) Aynı günlere denk gelince, dengesi zaten yerinde olmayan ülkenin gündemi iyice karışıverdi!

İtalyanlar, İspanyollar, Ruslar vb. hep adlarıyla anılıyor!

İtalyan’a Katolik dediklerini hiç duymadım! İtalyan; İtalyan kalıyor da,

Arap, Türk, Pakistanlı niye önüne bir kök alıyor?

Arap yok! Türk yok! Pakistanlı yok artık bu ülkede!

İslam âlemi var! Müslimler! Müslüman gücü var! Arada sırada kökenli Müslümanlar da var! Türk kökenli! Arap kökenli!

Hamit elli sene önce Türkiye’de doğmuş! Ne kökeni kardeşim? Adam bal gibi Türk! Kürt! Laz! Çerkez! Verin adamın kimliğini geriye! Ne isterse onu yapsın!

Bir daha ki blog buluşmasında ilk kez tanışacağım arkadaşlarıma kendimi tanıtırken unutmamam gerek; “ Merhaba! Ben Türk kökenli Alev Meisel tanıştığıma memnun oldum!” Ben beni anında salondan ihraç ederim! Alimallah!

Burada karşıdan seyrediyoruz! Renkli şovları! Hepimize hayırlı uğurlu olsun!

Din eğitimi okullarda öğretilecek! Almanca! Tabiiyet denirdi eskiden!

Vatandaşlık yetişemiyor, hafif kalıyor; kıyaslarsak yakın geçmişle!

Yarıp geçemediler bu engeli, aptal değil Almanlar! Dinimizi kaybetmememiz için çabaları şayanı dikkatte değer! Hani nerede Türkçe eğitim? Kaybolsun gitsin dilimiz! Kimin umurunda?

Şayanı istihkar olan nedir peki? ( hor, hakir görmek) Aslımızı yok saymak!

Türk kelimesinden bu kadar korkmak! Ben Alman kelimesinden korkmuyorum!

Aslını inkâr edenlere ne denirdi? Bak gördün mü? Unuttum gitti!

Hem kültürler kaybolmasın derler, hem de adamın dilini koparırlar!

Çin’i; Tibet’i yok ediyor diye eleştiriyorsun da, ( Ben de Çin’i bu konuda, daha birçok konuda kınıyorum!) Kendi ülkende, yaşayan sana hizmet veren bir toplumu neden ikiye bölüyorsun?

Akşam haberlerinde, sunucu tatminkâr bir tavırla: “ İslam Âlemi; kendi aralarında ortak bir görüşe varamıyorlar! Biz elimizden geleni ardımıza koymuyoruz lâkin koyu renkli müminler ile açık renkli müminler birbirlerinin düşüncelerine saygı göstermiyorlar! Kimi okulda mescit isterken, diğerleri bu çocuklar, teneffüslerde oyun oynamalı, diğer önemsiz derslere yoğunlaşmalı diye tutturuyor!”

Tabiî ki bir de burnunu her işe sokan bir iki yerli Alman vatandaşı, dır dır edip duruyorlar! “Ya nedir bizim bunlardan çektiğimiz! Gitsinler evlerinde gizli huşu içinde dini görevlerini yerine getirsinler! Bizim yiyecek paramız yok! Mescit yapmaya gücümüz nerden olsun!

Barışı seven ben gözlerimi kapatıyorum! İzmir’i ve okullarını hayal ediyorum! Mantar gibi kilisecikler yeşeriyor okul bahçelerinde! Çanlar çalıyor!

Bu küreselleşmek ne güzel şeymiş ama ne yazık çok erken gelmişiz bu dünyaya artık kafalar basmıyor! Bayrağımız tek yıldızlı, acaba bunu kaç kişi biliyor!

Not: Meslâ ve herıld kelimelerini ben icat etmedim! Gündelik yaşamda, dillere dolanmış, pek sevimli oldukları için sayfama konuk ettim!

Berlin 14.3.2008