Batman ve eski bir hatıranın izi !

Karanlığın ortasında kocaman bir ışık kümesi, yaklaştıkça içimdeki korkuyu büyüten, beni içine; karanlık delhizlerine alıp yutacakmış gibi duran ve masalsı bir hatıranın tezahürünü tekrar tekrar bana yaşatan bir eski hatıranın izleri var hala yüreğimde.

Beşiri Batmana bu kadar mı uzaktı, bu kadar mı saklıydı bu devasa kent benden bundan otuz yıl önce bunu anlayabilmek benim adıma güçtü.

Henüz on yaşında olmalıydım, kilometre hesabı yaşadığım kasabaya yakın olsa da , aslında çok uzağımda bir şehrin karanlık sokaklarını ilk keşf edişimi hatırlıyorum her defasında, daha çok çocuktum ve Batman'ı gece ilk defa görüyordum.

Bir şeker bayramının arefsinde annemin elinden sıkıca tutup, babamın annemle ikimizin yabancısı, ama babamın bildiği dükkanların parlak ışıklarını takip ederek soluğu aldığımız bir ayakkabıcı dükkanında bulurum hep kendimi.

Bu benim için tarifi na mümkün bir heyecan mı, korku mu yoksa en mazoşist halimle içimdeki derin ürpertiyi tekrar tekrar yaşama isteği mi bilemiyorum.

Ben daha on yaşlarında bir çocuktum ve Batman henüz bu kadar çok "neon" ışığı ile süslenmemiş, devasa Avm 'ler kentin dört bir yanını sarmamış, modern ve yüksek yapılar gök yüzünün maviliğine bu kadar uzatmamıştı ellerini.

Gelişen bir mezopotamya kentinden geriye sarı-sıcak yaz aylarından arta kalan bir kaç eski hatıradan başka avunacak birşeyim de kalmadı.

Ben büyüdükçe Batman inadına benden daha çok büyüdü.

Bir yaz akşamında kıra dağından aşağıya, kentin öbek öbek aydınlığına doğru akıp giden yol boyunca içimdeki ürpertinin etkisinden daha ne kadar kalacağımı bilemem ama çocuk dünyamdan kalma orta ölçekli bir şehri artık çok gerilerde bırakıp günümüzün modern bir kentini, bölgenin cazibe merkezi olmaya namzet şehrini; Batman'ı görmenin gurur ve coşkusunu yaşıyorum!