Bayan E.nin umuda yolculuğu...

"Yaşamın kıyısında yürüyen kardeşim"başlıklı yazımı okuyanlar hatırlayacaklardır hikayemizi.Cerrahpaşa Tıp Fak.Kemik İliği Transplantasyonu ünitesinde yatan kardeşimden ve mücadelesinden bahsetmiştim.

Bugün hastalar ve donörlerin olduğu ve uzman bir psikoloğun yönettiği toplantıya katıldım.Psk.Dr.herkese sorular yöneltiyor ,hasta ve donörlerdeki ruhsal dalgalanmaları takip ediyor.Toplantıya en son bayan E. katıldı.(İzin almadığım için ismini yazamıyorum)Gördüğü kemoterapi veya radyoterapiden olması muhtemel incecik ,uzun bir kızcağız.Başı örtülü ve ağzında maskesi olduğu için yaşını tahmin etmek güç.Ama duruşundan,sesinden 25-30 arasında taş çatlasa.

Psikolog herkese soru sordukdan sonraBayan E.ye döndü"sende ne var ne yok?"diye sordu.Biraz mahsun biraz yorgunve kırgın bir tavırla hikayesinden bahsetti: Eşiyle araları iyi değilmiş.Sık sık tartışıyorlarmış.Bu yüzden bunalıma girmiş ve profesyonel bir yardım almaya karar vererek bir psikolağa gitmiş. Psikolog "siz yerden aldığınız baltayı kafanıza kafanıza vurmuşsunuz, kendinizi çok yıpratmışsınız"demiş. O'da herşeyi kafasına takmamaya,hayatla barışık,eşi ile iyi iltişim kurmaya kendi kendini ikna etmiş. Etmiş etmesine ama aradan bir ay geçmeden rahatsızlığı ortaya çıkmış.Kocası iyi davranmaya başlamış ama o da hastalığımın yüzünden diyor.

ALL hastası bayan E....Yani Akut Lemfoblastik Lösemi.Hemen tetkikler başlamış, tahliller yapılmış,kardeşlerinden uygun kemik iliği taraması yapılmış. 4 kardeşi daha var bayan E.nin ve sadece bir ablası ile %100 uyumlu çıkmış doku uyumu. Hemen ön tedaviler yapılmış,hastanın ve donör ablasının yatış işlemleri yapılmış.Odalarını güzelce temizlemişler.Ertesi gün hastane ekibinin "geri sayım"dedikleri ortalama bir hafta süren ,donörden kemik iliği toplanması ve hastadaki kanserli kan hücrelerinin yokedilmesine yönelik ilik nakli işlemine(alojeneig) start verilecek.Bayan E. umutlu ,yaşama dört elle sarılmış tedavi olacak ve hayat mücadelesine devam edecekken ablası sürpriz bir kararla işlemden vazgeçiyor.Kardeşinin yaşama tutunduğu tek dalı kendi elleri ile kesiyor.Hastane ekibi, saygın profesörler, doçentlerin onca ısrarlarına rağmen kararından geri dönmüyor. Gerekçesi de çok ilginç:"siz beni hasta edeceksiniz,siz kanseri bana geçirecek ve ban hasta olacağım,kardeşim iyi olacak".....Bayan E. şaşkın, bayan E.kırgın, bayan E.öfkeli... bayan E.... bayan E.....

Kulaklarıma inanamadım, abla-kardeş,et-tırnak, gündüz-gece, su-toprak... Biribirinden ayrılamayacak gibi görünüyorlar değil mi?Kör cehalet bir kere teslim aldımı bünyeyi,ordular gelse değiştiremiyor kara yazgıyı. Eğer geri sayım başlamışken vazgeçmiş olsa bayan E.nin kök hücreleri yok olmaya başladığından ölümle sonuçlanacak bir karar vermiş olacaktı ablası. Çünkü sadece kendisinin dokuları hasta kardeşi ile uyumlu. Yani cinayete tam teşebbüs...Yani kardeşinin ölümüne sebep olmak..... Hala inanamıyorum....

Doktorlar kendi hücrelerinden ayıklama yöntemi (otolog) ile nakili düşünselerde sonradan vazgeçiyorlar. Son kür kemoterapisi yapılmış , yarın taburcu olacak "umut yolculuğuna".Ne yapacaksın ? diye soruyor psikolog.Televizyonda organ nakli ile bir program izlemiş.Organ naklini "yaşam bağışı"diye adlandırmış uzmanlar."Ablamdan bana yaşam bağışlamasını isteyeceğim,yalvaracağım, dizlerine çöküp kararından vazgeçirmeye çalışacağım"diyor.

Artık sen de benim kardeşimsin bayan E....Gözlerindeki o bulutların kalkması için neler yapmazdım ki. Keşke benim yapabileceğim daha fazla birşeyler olsa.Hayat bazen çok adil davranmıyor bizlere değil mi bayan E.?..Yarın gidiyorsun,umut ektin yollara... neler biçeceksin bilmiyoruz...Tüm kalbim,tüm yüreğim, bütün dualarım seninle.Umudunla git, sevincinle dön,yarınlarını mutlulukla, sağlıcakla yaşa...Yolun açık olsun kardeşim E.....