Bayat ekmekleri atmayalım 'Balık Ekmek' yapalım!

Ekmek, en büyük nimet. Hepimiz "ekmek parası" için didiniyoruz. Ülkemizdeki ekmekleri büyütmek ve hakça dağıtmak henüz mümkün olmadı. O günleri düşlerken bir de bizden zor durumları yaşamış büyüklerimizi düşünelim: savaş ve kıtlık yıllarında karne ile ekmek alınırmış. Türk mutfağında ve kültüründe ekmeğin ayrı bir yeri ve değeri vardır. Ekmek atmak en büyük israftır. İsraf ise akılsızlık ve günahtır! Ekmeğin değerini bilmeyen yaşamın değerini de bilemez. Onun için ekmeğimize hem özen gösterelim hem de ondan azami oranda yararlanalım derim.

Rahmetli babam bir gün kazara çöpte bir ekmek gördü. Çıkardı soframıza koydu. Afiyetle yedik. Ayıldık, uyandık, bir büyük ders aldık. O gün bu gündür ne zaman israf edilen ekmek parçası görsem içim acır. Çocukluğumda genellikle orta direkten ve dar gelirli insanların ekmek ile harikalar yarattıklarına tanık olurdum. Bizim de mutfağımızda balık ekmek mucizesi zamanla yerini alırdı. Bayat ekmeklerden yaratılan... Düşünün adı bile güzel "balık"+"ekmek". Yani içinde balık veya yağı yok. Bayat ekmekleri alıyorsunuz hafifçe yumurtanın sarısına banıyorsunuz. Zeytinyağını bir parmak tavada kızdırıyorsunuz. Dilerseniz içine çok az karabiber ve tuz da atabilirsiniz. Sonra yumurtaya buladığınız ekmekleri bir güzel tavada kızartıyorsunuz. Tadını ve önce alınan kokusunun nefasetini anlatamam. Hele bir de şükrederek yendi mi, tadına doyulmaz bir helal lokma her yaştan aile bireyinin en güzel paylaşımını oluşturuyor.

Evet inanıyorum ki öyle yapmıyorsunuz ama bir kez daha anımsatalım biribirimize: lütfen ekmeklerimizi atmayalım. Onların soframıza gelene kadar buğdayında çapasında yolculuğunda fırın sıcaklığında içine katılan emekleri ve onu elde etmek için döktüğümüz alınterini unutmayalım. Unutmayalım Afrika'dan yakın bizde köprü altlarında küflü somunu bile bulamayan bebelerimizin yattığını. Unutmayalım at pisliğinden damıttıkları buğday artıklarıyla Kurtuluş savaşı yaparak onurumuzu kurtaran atalarımzın çektiklerini. Ekmeğimiz bizim namusumzudur!