- Kategori
- Gündelik Yaşam
Bayım!
Pırıl pırıl bir gökkuşağı olması için önce yağmur yağması gerekliymiş bayım
Bunu duymayanlar yağmurun niye yağdığını bilmezler
O toprak kokusunu, bıraktığı hazzı anlamazlar onlar.
Bak dışarıda yağmur var, sonbahar ne güzel
Arnavut kaldırımlarını süsleyen karşı sokağın başından aşağı oluk oluk akıyor
Sen de taşlaşmış vücudumun arasından sızan toprağa oluk oluk yağıyorsun
Yağıyorsun ama zerre ıslanmıyorum
Sıcaktan kavrulan bir kaktüs gibi hissediyorum ama mor menekşeler açıyorum durduk yere
Yağ yine de sen bayım!
Çöllere düşecek iki damla yağmuru bekler gibi bekliyorum ben seni bayım
Ben seni gelmeyeceğini bildiğim güzel günler gibi bekledim
O günler gelmez ya ama ben yorulmam, beklerim.
Yaşamak buysa yaşıyorum işte bayım
Günler haftaları, aylar yılları, akrep yelkovanı kovalıyor
“Hayat bir şiire benzer; bir başı bir sonu vardır; ama bir bütün değildir” demiştin ya bana
Benim başım da sonum da sendin,
Bırak bayım!
Bırak ki bugün de dünkü gibi hissettiğim aynı hayatı yaşamayayım!
Gittiğin yerden öfke kusuyorsundur sen şimdi bana
Kızma bayım
İnsan, cezvede kaynayan kahve gibi fokurdamaya başlayınca dökermiş nefretini de sevgisini de
Kızma bana!
Geçenlerde düşündüm de biz ne çok şeyi yapmamışız senle
Mesela biz hiç şu romantik filmlerdeki sahneleri yapmadık bayım
Dizinin dibinde oturup beraber küresel ısınmadan konuşmadık
Sokak hayvanlarının haline ağlaşmadık birlikte
Veyahut bir meyhaneye oturup serin bir yaz akşamında, ölümden korktuğumuzu anlatmadık mesela
Korkuyorum bayım!
En çok da yalnız ölmekten!
Ozon tabakasının delinmesinden de korkuyorum, kutupların erimesinden de, küresel ısınmadan da
Ne gecenin gelmesini, ne de kışın gelmesini istiyorum
Karanlıktan da korkuyorum bayım.
Sahi ne çok zaman oldu gideli
Sen gittin, ben nemli bir tülbent gibi oradan oraya savruldum
Ama çok şey öğrendim geçen bir yıl boyunca
Balkona yorgun çamaşırlar asmayı
Güneşte salça kurutmayı…
Ben beklememeyi de öğrendim bir yılda bayım
Artık beklemiyorum mesela.
Ben acılarımı yorgun telaşlarla gizledim bayım.
Bir depresyon hırkam bile oldu hatta içinde kaybolduğum.
İnsan kaybolmayı ister mi?
Ben işte istedim bayım.