Bayram Tebriği

PTT gene mutlu etti beni!

Anneler gününde çeşit çeşit tebrik kartları çıkartmışlardı da, tesadüfen görünce dayanamayıp hayatımda ilk kez anneme kart atmıştım. Ne güzel bir sürpriz olmuştu. Hem annem hem de benim için.

Bugün bir iş için PTT'ye uğradım, gene tesadüfen tebrik kartlarına rastladım. Herkesin beğenisine uygun kartlar çıkartmışlar. Kurban bayramı dolayısıyla koyunlu olanı da vardı, çiçekli olanı da, poposu bize dönük çiçek koklayan çocuklu olanı da. Gel de yazma, yazıp da postaya verme yani. Hiç olur mu?

Sıra numarama daha çok vardı, hemen çıkardım çantamdan kalemimi, başladım yazmaya. İnanın yazarken gözlerim doldu. Bu ne güzel bir duyguydu böyle. Kendi elceğizinle, kaleminden yansıttığın duyguları uzaktaki anne babana postayla göndermek ne güzeldi.

Hızımı alamadım, o uzaktaki köyde, "bayramda görüşürüz" dediğim Hayriye ablama da yazdım bir tane. Söz vermiştim, olmadı, gidemiyorum. Hiç olmazsa kartım gitsin dedim.

Teknolojinin gelişip sesi de, görüntüyü de ayağımıza getirmesi çok güzel oldu, oldu da...

Ben özlüyorum posta kutumda mektup bulmayı, mektuplar yazıp heyecanla postaya vermeyi.

Bayramlarda, yılbaşlarında postanelerin önünde, kitapçı ve kırtasiyelerde demirden, ayaklı tebrik kartlıkları olurdu. Büyüklü küçüklü, renk renk, desen desen, sade ya da janjanlı bir dolu tebrik kartı arasından seçim yaparken nasıl da heyecanlanırdım.

Özene bezene yazardım kartların arkasına. İlkokul öğretmenim Şaduman hanım öğretmişti, mektup yazmak gibi tebrik kartı yazmanın da bir adabı vardı. Zarfın arka yüzüne alıcının adı ve adresi, ön yüzüne ise gönderenin adı ve adresi okunaklı bir şekilde yazılmalıydı ki, alıcı bulunamazsa ya da yanlış adresse kolaylıkla geri gelebilsin diye. Ayrıca mektuplarda zarfın kapağı yapıştırılarak kapatılırdı, ama tebrik kartlarında kapak içeri doğru sıkıştırılarak açık bırakılır, böylece posta ücreti mektup ücretinin yarısı kadar ödenirdi.

Şimdiki kartlar açık gönderiliyor, zarfa gerek bile yok. Belki o zaman da böyle olabiliyordu ama, biz zarfa koyardık kartları, daha zarif olurdu.

Hey gidi, gene geçmişten anılar demetine götürdü beni PTT.