Bayram

Bugün bayram. Artık bayramları anlamıyorum. Bazen özlüyorum eski bayramları. Büyüklere ziyaretler, yemeklerde ziyafetler. Komşuluk vardı. Komşulukmu kaldı. Çoğunluk yabancı zaten güvenmiyor kimse kimseye. Çocuğun kapı kapı dolaşmasına kaldı ki kapının ardındaki sapıkmıdır, sapkınmıdır hırlımıdır, hırsızmıdır? Elbette bu durum kapısı tıklanan içinde tıklayan içinde geçerli. Paranoyaklık diz boyu. Bilirdik kim kiminle nerede? :))  Ailecek kahvaltı yapardık. Küçükten büyüğe el öpme sırasına girerdik. Ya şeker ya harçlık toplardık. Bayramlık kıyafetler haberci gibiydi. Şimdi kim çocuğuna bayramlık alıyor. Kim bayram diye giyinip güzel kokular sürüp süsleniyor. Koşullar eşit değil. Zaten saygıda kalmadı. Göz zevki vardı. Güzel bakmak sevaptır. :) Mesela bayram hediyeleri vardı. Çocuklara mendil gibi düşünce yeterliydi. Sadece Bayramın olması bile insanları barıştırmak için sebepti. Bayram bahane izin günleri şahane. Hele kurban bayramını hiç anlamıyorum. 50 Yıl hadi 20 olsun öncesine kadar daha iyi anlardım. Hiç olmazsa kesilen hayvancıkların nedeni daha kuvvetliydi. GDO 'ya girmiyorum bile. Bilmeden de olsa ya et hastalıklıysa bağışlanılması sevap mıdır? Hayvanın doğal besini, aşısı, temizliği, yaşam alanı var mıdır? Sadece para vererek satın almak günümüzde ne kadar güvenli. Sorumluluğu var mıdır? Varsa sorumlusu kimdir? Satan mı alan mıdır?  Ya krediyle hayvan kesmek kestiğini derin dondurucusuna doldurmak mubah mıdır? İnanç için, tamam bende inanıyorum. Ancak niyetten çok gelenek oldu şimdiki kurbanlar. Zamanında gerekliydi belki ama şimdilerde gösteriş gibi geliyor. Aynı mekanda ya herkes kesiyor ya da hiç kesilmiyor. İhtiyaç sahibine ulaşılıyor mu? Gerçi herkesin ihtiyacı var. Ama etten çok sağlığa, eğitime, nakite... Hem göç, savaş, yoksulluk perdedeyken hak mıdır? Kurban vekaleti diye birşey var bence daha mantıklı. Yinede Kurban Bayramınız Gönülden Mübarek Olsun. Eminim gereğini bilgece yerine getirenler vardır. Ancak gereği nedir bilmiyorum. Böyle durumlarda vicdanıma güveniyorum. Sevgiler.