Bayrama iki gün kala

Bayram yaklaştıkça sık sık sohbetlerimizde yer almaya başladı. Telefonla konuşurken bile planlarımızı 1.günü ve 2.günü diye düzenlemeye başladık.

Bilirsiniz son yıllarda bayram tatilleri şehri terk etmek için uygun bir zaman haline geldi.

Ben geleneği bozmadan ilk günü evde geçirmekten yanayım. Alışkanlıklarıma olan bağlılığımdan bazen şikayetçi olsam da, bu konudaki fikrimden vazgeçmek istemiyorum.

Bayramda gelenek haline gelmiş bir düzeni var herkesin. Kapıya basıp kaçan çocuklar bile sinirlendirmiyor beni.

Yollarda patlatılan kız kaçıranlar ürkütse de öfkelendirmiyor bugünde.

Tek endişem çocukların bu özel günlerin coşkusuyla kendine zarar vermemeleri.

Onun dışında meşhur bayram menülerimiz vardır bizim.

Annemin hevesle hazırladığı çorba, ana yemek, pilav ve tatlısı.

Kaç kişi olursak olalım o da sever aynı adetlere bağlı kalmayı.

Bayram öncesi bir başka mutluluk ise Arife günleri olur benim için. İstanbul’da yaşayanlar bilirler, ramazanda ve arife günlerinde bir başka keyifli olur Fatih- Akdeniz Caddesi.

Sabahlara kadar cıvıldar sokaklar sanki.

Baş ucumuzda rugan pabuçlarımız beklemez eski bayramlardaki gibi ama yerini ümitlerimiz, umutlarımız almıştır belki.

Ve kimsenin yalnız olmadığını düşünürüm ben bayramlarda.

Herkes her gün senden farklı hayatlar yaşasa da, aynı güne uyanıyor bayram sabahında.

Bil ki, herkes o gün seninle ortak paydada.

Bu nedenle her gün olmasa bile o güne özel selamlaşmalar olmalı etrafta.

Kimse yabancılamamalı birbirini ve kırıp incitmemeli kalpleri.

Ayrıca tatil planı olmayanlar için; bayramlarda Darülaceze(Okmeydanı) ve Çocuk Esirgeme Kurumları(Eyüp) ziyaret etmek isteyenler randevu almayı unutmamalı.

Bayram hepimizin ama ille de yaşlılarımızın ve çocuklarımızın.

Onlarda unutulmamalı.

İşte böyle…

Bayrama 2 gün kala hazırlıklar başlamalı.