Bayramlarda geçmişe duyulan özlem!

Çocukluk yıllarımızda insanlar fakirdi! Yaşantı, günümüzdeki kadar şatafatlı değildi! Ancak yine de herkes daha mutluydu!

Sebebini sorgularken, aklıma gelenleri sıralamaya çalıştım: İlki doğayla iç içe olan yaşam biçimi idi! Diğeri ise birlikte yaşamaya duyulan saygıydı!

Başka nedenler de vardı, elbette! Fakat yukarıda belirttiğim iki temel neden, o günkü mutluluğumuzun mihenk taşlarıydı.

Yiyecek, giyecek, alet ve edevat günümüzdeki kadar bol olmasa dahi, aldığımız sınırlı gıdadan, içtiğimiz sudan duyulan haz bambaşkaydı!

İnsanların kilo derdi yoktu. Hastalıklar bu kadar yaygın ve çeşitlilik arz etmiyordu. O günlerde birçok insan hayatı boyu doktor nedir bilmezdi!

Ona rağmen tansiyon, şeker, kalp krizi, kanser gibi hastalıklardan ölenlerin oranı, günümüzdeki kadar yüksek değildi!

Bayram arifelerini iple çekerdik! Çünkü o günler,  aylarca hayalini kurduğumuz bir giysiye, ya da oyuncağa kavuştuğumuz anlardı.

Yılın diğer zamanlarını, bayramlardan kalma giysilerle geçirirken, sonraki bayramın hediyeleri, hayallerimizi süslerdi!

Toplumda saygınlık ve itibar, sahip olunan maddi varlıktan ziyade, hakkaniyetle ve cömertlikle kazanılan değerlerdi!

Bayramlarda yaşlılar ve hastalar, ziyaret listesinin en tepesinde yer alırlardı. Önce bunlar ziyaret edilirdi…

Akraba, eş dost ziyaretlerinde çocuklara ayrı bir ihtimam gösterilirdi. Bayram yemeklerinden yedirilir, önceden hazırlanan harçlıklar verilirdi.

Bayram heyecanı ve sosyal aktivitelerin canlılığı, manevi zenginlikle bütünleşerek, toplumun tüm kesimlerine sirayet ederdi…

Günümüzde bunların çoğu kayboldu! Yerini bayramların “tatil günleri” ve bu günlerin çevreden uzak bir yerlerde, dinlenerek geçirilmesi telaşı aldı.

Düşünüyorum da, bu bayramda yine çocuklarımız evden uzak bir yerlere gidecekler. Biz yaşlılar da evlerde, kapalı kapılar ardında değerli yalnızlığımızla baş başa olacağız!

O nedenle, günlerin, ayların, hatta yılların, birlikte güzel geçtiği, geçmişin o zamanlarına olan özlemimiz hiç bitmeyecek…

Ve anlaşılan o ki, bu gidişatla geriye kalan ömrümüzü, geçmişin o güzel günleri için ah çekerek tüketeceğiz!