Bazan Bunalır İnsan

Gözyaşlarımız eşlik eder
Sorgularken kendimizi
Buruk bir acı ile dinleriz
Kulaklarımızda uğuldayan sesi

Bazen bunalır insan
Ağır gelir omuzlarımıza
İçimizdeki kalabalıkların yükü
Yaşam direncimiz düşer
Hayata bakışımız körelir

Yenik düşeriz,
Ruhumuzda kopan fırtınaya
Savruluruz oradan oraya
İşte o anda,
Düşeriz sefilliğin tam ortasına

Yuları boşalmış tutsak bir at gibi
Yetişilmez hızımıza
Alabildiğince uzaklaşırız yaşamdan

Aslında,
Hayatın başka getirilerini
Göz ardı ederek
Hata yaptığımızın farkına varırız ama
Bu yıllarımıza mal olur.

Halide Köksal
5 Ocak 2018