Bazen, bir yara gibi kendi kabuğuna saklanmaktır zaman.

Cevapsızca kalmış soruların içinden geçiyor şimdi zaman. Sahi, kaç kelimeden oluşuyordu bir yara? Kaç cümle bir yaranın kabuğu olabilirdi? Kaç harf ile durdurulabilir içten içe kanayan bir yaranın o içten içe acıtan acı kanamaları?

Sahi, kaç kilometre hızla iyileşebilir bir yara? Peki ya zaman, kaç acıyla geçebilir ki bir umutsuzluğun içinden, ya da, kaç umutsuzlukla geçebilir ki bir acının içinden? Büyüdükçe anlıyor insan. Ve büyüdükçe bazı şeylerin farkına varıyor. Çocukken hep oyunlar oynamayı çok severdik. Ama en çok da saklambaç oyununu oynayarak geçirirdik zamanı. Sahi, neden çok seviliyordu bu saklanbaç oyunu? Kim bilir, belki de hayat, bir yara gibi kendi kabuğumuza saklanmayı öğretmek için, adına zaman dediğimiz bu acıyı saklanbaç oyunu olarak karşımıza çıkarmıştı. Çünkü bazen, bir yara gibi kendi kabuğuna saklanmaktır zaman...

//Mehmet Bakır.