Bazen...

Bazı zamanlar tam her şey bitti dediğimiz anlar vardır. İşte bu anlarda her şeyden kendinizi çekersiniz… Kimse umurunuzda olmaz… Keşke ölsem dersiniz. Ama hayatta keşke ölsem dediğimizde hiçbir zaman gerçekleşmiyor. Yaralarımızın üstünden zaman geçtikçe iyileşiyoruz. Çevremizin farkına varıyoruz.

Bana bir şeyler oluyor. Kim bilir belki de kendimi kaptırmaya başlıyorum. Ama içimdeki o tatlı sesi de kulak arkası yapamıyorum. Hey! Dur bakalım; diyor bana. Ya aradığın değilse… Ya yeniden aynı şeyleri baştan yaşarsan? O sesi duymamak geliyor içimden, ama bastıramıyorum sesini. Çünkü biliyorum benim iyiliğimi istiyor.

Aşk geldiği zaman, akıl bedeni terk edermiş… Böyle miydi bu söz hatırlayamıyorum tam olarak ama ben bu sefer mantığımı da geride bırakmak istemiyorum. Hani bazen de şu geçmiyor değil hani aklımdan amaaaannn ne kaybederim ki ya… Çok çok biraz hırpalanır duygularım o kadar. E zaten bunu ben kendi ellerimle yapmamış mıydı ilk seferde…

Temkinli olmak iyidir. Çoğu zaman yanlış yapmamızı engeller. Fazla temkinli olmaksa hayattan kaçmaktan başka bir şey değil. Velhasıl kelam uzun lafın kısası hayatıma gelen yeni renklere hayır dememekde fayda görüyorum…

Ve Ona HOŞGELDİN SEFA GETİRDİN demek istiyorum…