- Kategori
- Şiir
Bazı akşamlar
Bir akşam
koltuğuna oturur, bastonunu şömineye dayar
acı kahveni yudumlarken
aklına gelir belki yıllar
Pek net değildir, yaşlılık işte dersin
Sırtını dayar, tek tek hatırlamaya çalışırsın
Önlüklü yıllar gelir ilk aklına
sonra aldığın takım elbisen
açılmasını heyecanla beklediğin lisen
kağıt uçaklar, sapanlar ve hedef olan hocaların
aradan sıyrılıverir ilk aşkın
“seni seviyorum” sözcükleri dökülür dudaklarından
ki şimdi açmaya bile zorlandığın
üniversite, finaller derken kurulur yuvan
belki doğru, belki yanlış
Sonra acıların,
anneni, babanı, karını kaybedişin gelir gözünün önüne
birkaç damla yaş süzülür yanaklarından
mendilinle siler, kalkarsın koltuktan
bastonuna dayanır ilerlersin
ve Tanrı’dan hiç yaşamamış olmayı dilersin.