Bazıları hayalle gerçeği karıştırıyor herhalde...

Milliyet Blog'ta ilk yazım, 8 Şubat 2011'de yayınlandı: " Kayseri'de bir kadın öldü..." O tarihten bu yana, neredeyse tam 2 yıl geçti. Ve bu 2 yıl boyunca, bu ortamda olan bazı şeyleri ibretle, hayretle gözlemliyorum. Bugün, bu gözlemlerimden birini daha paylaşacağım; izninizle, sizinle...

Görüyorum ki, Milliyet Blog'ta, bazen okurlar, bazen de yazarlar, hayallerle gerçekleri birbirine karıştırmakta... Hangi anlatılan gerçek, hangi anlatılan hayal ürünü ayırmaksızın, kendince düşünceler üretip, kendince fikirler ortaya atmakta...

Aslında hepimizin bilmesi gereken şey şu: Yazın hayatında da, sanal ya da kişisel ortamlarda da, yazar, kimi zaman saf gerçeği, kimi zaman hayallerini, kimi zaman da hayalle gerçeği sentezleyerek kurgularını yazar.

Hiç bir yazar, yazdığı gibi olmak, olduğu gibi yazmak zorunda değildir. Ve olmamalıdır da...

En nihayetinde, yazdıklarımız bilimsel makaleler değil... Canımız nasıl isterse, içimizden nasıl gelirse, öyle yazarız, yazabiliriz... En azından ben, böyle yazıyorum.

Kimi zaman, gerçeği tüm çıplaklığıyla, kimi zaman da, duygu, düşünce ve hayallerimi, keyfimin dilediği şekilde yazıyorum. Yani bazen kurgularımı, bazen de gerçekleri yazıyorum.

Öte yandan, ne şekilde yazarsak yazalım, ne söylersek söyleyelim, yazdıklarımızda, kişiliğimizin temel özellikleriyle ilgili ipuçları da veririz. Bu, olağan bir durumdur. Ve Edebiyat dünyasının her yazı türü için geçerlidir.

Tuhaf olansa, burada yazılanların, gerçek mi, hayal mi olduğunu ayırmaksızın, umursamaksızın, kimilerimizde süreklilik arz eden yazarı, olumsuz biçimde eleştirme, yargılama merakımızdır.

Ne biz, ne de dünyanın herhangi bir yazarı, yazılarında, kitaplarında salt kendisini, salt gerçekleri, yanlızca doğruları anlatmaz, anlatamaz.Çünkü:

- Özellikle bireysel yazdığımızda, yazdıklarımız, subjektif özelliktedir. Ne söylersek söyleyelim,  gerçeği, tüm çıplaklığıyla yazamayız, en ham haliyle anlatamayız.

- Her birey, kendine özel bir karekteristiğe, yaşam tercih, biçim ve yorum anlayışına sahiptir.

- Eğer her insan, aynı şeyleri düşünmek, aynı şekilde davranmak zorunda olsaydı, Yaradan, birbirinden farklı milyarlarca insan yaratmak yerine, tek bir insan modelini, milyarlarca kez çoğaltabilirdi herhalde... Herkesin bizim gibi olmasını beklemek, kendimizden farklı olanı durup dinlenmeden yargılamak, eleştirmek, yaradana da karşı gelmek, yaradanı da eleştirmektir aslında.

- Herkesin, her yazarın yaşamı, insanı, yazmayı kendince yorumlamasından  daha doğal, daha normal ne olabilir ki?

- Bir elin beş parmağı bile birbirinden bu kadar farklıyken, milyarlarca koca koca insanın, aynı şekilde düşünmesini, davranmasını beklemek hangi aklın ürünü?

Dünya, birbirinden farklı milyarlarca insanla mı daha güçlü ve anlamlı; yoksa senin gibi, benim gibi karbon kopya çoğaltılmış insanlarla mı daha değerli, daha anlamlı olurdu?

Gerçekler bu kadar net bir biçimde ortadayken, inatla ve ısrarla kendi doğrularını, kendi ahlak, kendi kişisel yaşam felsefesini ne burda, ne de başka bir düşünsel platformda dayatmaya kimsenin hakkı da yok; böyle bir şey yapmaya gücü de yetmez zaten.

Hepimiz için en doğrusu, birbirimizi yargılamak, açıklarımızı kollamak, zaaflarımızı aramak yerine; herkesi olduğu gibi kabul etmek, mümkün mertebe, karşımızdakini, tüm samimiyetimizle anlamaya çalışmaktır bence.

Çünkü: Bir insana baktığında, o insanda gördüğün, kendi suretindir. Bir insanı ne olmakla suçluyorsan, suçladığın, karşındakinden çok; kendinsin.

Her insan, yaradanın,  çok kısıtlı ölçülerde de olsa, yeryüzündeki suretlerinden biridir.

Sen, " En - el hak " nedir bilir misin?

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.