Bebek

Vakit gece yarısıydı
Yıldızlar başımızda fink atıyordu.
Kucağımda bir ninniydin sanki usulca söylenen
Öyle içten kucaklamışken nefesini
Gözlerin yıldızlardan daha küçük ama daha parlak görünüyordu
Tuttum pamuk ellerini
Yüzüme koydum bir şeker alması gibi parlayan yüzünü
Kokladım teninin güzel bebek kokusunu.
Kollarımdayken sanki benimmişsin gibi sarılıyordum sana
Özlemim, hasretim sanki hiç doğmamış bebeklerim sana ağlıyordu.

Sen kollarımdayken uçsuz bucaksız bir okyanusta yunuslar ağlıyordu
Güneşini sen almışsın öyle söylüyorlardı.

Mutluluk sanki bir buz kırağı gibi öyle kırılgan ve saydam
Basmadım altlarında adının ve yokluğunun ismi yazan buz tutmuş yarınlarına
Yürüdüm öylece ağlayan yunuslarla aldanarak rüyamda.