Bebeklerde “ergenlik” dönemi: 2 yaş

Davranışları gayet uyumlu olan bebeğiniz iki yaşına yaklaştığı bugünlerde normalden farklı mı davranmaya başladı? Sürekli mızmızlanıp huysuzluk mu yapıyor? Olur olmadık şeyler için gereksiz yere tutturmaya mı başladı? Yabancı uzmanların terrible two diye adlandırdıkları ve “korkunç iki yaş” şeklinde çevrilebilecek döneme girmiş bulunuyorsunuz.

Öncelikle bu dönemin bebeğinizin doğal gelişiminde normal bir süreç olduğunu, bu davranış tarzının geçici olduğunu, dolayısıyla normal şartlarda fazla endişe edilmemesi gerektiğini belirtmekte yarar var.

Uzmanlar, bebeklerin iki-üç yaş arasındaki dönemini, bireylerin ilk gençlik yıllarındaki ergenlik döneminin provası olarak nitelendiriyorlar. Bu zamanda çocuklar hırçınlaşıyor, anne-baba için çok anlamsız ve garip konular veya nesneler hakkında takıntılı davranabiliyor ve anlamsız tutturmalar yapabiliyor. Her şeyi ağlayarak isteme ve istediği şey yapılıncaya kadar ağlama, kendini yere atma gibi davranışlar da genelde bu döneme rastlıyor.

Korkunç iki yaş döneminde bebeğinize yaklaşımınız, onun gerek kişisel psikolojik gelişimi, gerek anne-baba ile ilişkileri bakımından önemli bir rol oynuyor.

Bebeğiniz ağlayarak normalde çok anlamsız olan ve daha önce farkına varmadığı bir şeyin yapılmasını mı istiyor veya anlamsız bir şekilde bir şey için mi tutturuyor? Bu döneminde onun istediği gibi davranmak ve onunla inatlaşmamak en iyisi. Her şeyi ağlayarak istemesin veya saçma sapan şeyler için ağlayıp hırçınlık yapıyor düşüncesiyle bebeğinizle inatlaşmak hiçbir fayda sağlamadığı gibi tam tersine zararlı oluyor.

Bu dönemde bebeğinizle inatlaşmak, kendisini yalnız ve çaresiz hissetmesinin yanı sıra anne-babaya da bilinçaltında bir tepki oluşturmasına neden oluyor. Çünkü aslında bebeğiniz tam olarak neden böyle davrandığını kendisi de bilmiyor.

Uzmanlar böyle zamanlarında, eğer anne-baba için çok büyük bir sorun teşkil etmiyorsa, genelde isteklerine veya tutturmalarına olumlu yanıt vermenin daha uygun olduğunu söylüyorlar. Diğer yandan hayır denmesi gereken bir şey için tutturması halinde ise bebeğinizle inatlaşmadan onu ikna etmeye çalışmanın, bunun için de öncelikle onu sakinleştirmek gerektiğinin altını çiziyorlar.

Dolayısıyla evet veya hayır denilecekse de, böyle zamanlarında, terslemek, bağırmak veya inatlaşmak yerine mutlaka ona dokunmak, sevmek ve şefkat göstermek, yanında olduğunuzu, dolayısıyla yalnız olmadığını ona hissettirmek gerekiyor. Bebeğiniz böylece rahatlayıp sakinleşiyor ve kendini güvende hissediyor. Anne-baba ve bebek arasında sağlam ve sağlık bir ilişki kurulmasına da katkıda bulunulmuş oluyor.

Bir süre sonra bebeğiniz üç yaşına geldiğinde bu tür davranışlar kaybolmaya başlıyor. Üç yaşından sonra artık evet veya hayır derken daha rahat anlaşabildiğiniz ve anlamsız tutturmaları büyük oranda kalmamış bir kimliğe bürünüyor.

Korkunç iki yaş dönemini psikolojik olarak en az hasarla atlatmak ise büyük oranda anne ve babanın çocuklarına olan yaklaşımları ve bu dönemde sevgi ve şefkatlerini göstererek, çocuklarının kendilerini yalnız ve çaresiz hissetmemelerini sağlamalarına bağlı oluyor.