Bedene Sığmayan Ruh !

Yoğun bir iş günü...

Vücudum ve beynim olanca gücüyle çalışma gayretinde...

Günlük rutin içinde kaybolduğum günlerden birindeyim yine. Yetişmesi gereken onca işin telaşındayım.

Aaaa o da ne ? Ruhuma bakıyorum bir an.. Bulamıyorum yerinde yok. Yine bedenime sığmadı anlaşılan...

Nerde diye ararken görüyorum.... çok uzaklarda...

Eski bir kasabada buluyorum onu.

Muhtemelen Ege'de bir kasaba bu. Zeytin ağaçlarından anlıyorum. Dib dibe, eski yıpranmış evlerin birbirine baktığı ara sokaklardan birinde... Yerler taş...

Yürüyorum ağır ağır.. Amaçsızca.

Ilık esen rüzgar suratıma çarpıyor. Amaçsız olmak ne kadar güzelmiş. Durmadan yürümek istiyorum, ruhuma uydum bakalım neler olacak. Çok iyi geliyor bu amaçsız yürüyüş ruhuma.

Dar sokaklardan evlere bakarak ağır ağır yürüyorum. Cumbalı bazı evler. Pencereleri hafif aralık. Ne kadar yakınlar birbirlerine, nerdeyse atlayıp geçilecek kadar yakın. Bazı kadınlar pencerelerden birbirleriyle konuşuyorlar. Annelerinin yanında kafalarını pencereden uzatan küçük çocuklarla göz göze geliyorum. Göz kırpıyorum gözlerini kaçırıyorlar utanarak.

Düşünüyorum ne kadar güzel dostluklar, arkadaşlıklar, komşuluklar yaşanıyor bu evlerde ve bu eski kasabada. İmreniyorum, özeniyorum.. Apartman kültürünün iyice daralttığı büyük şehirlerde olmanın ne kadar can sıkıcı olduğunu bir kez daha hissediyorum içimde.

Ama ben bir süreliğine ruhuma uydum, kaçağım şu an. Bunları düşünmek istemiyorum. Sadece bu eski kasabanın tadını çıkartmak istiyorum bu ılık bahar gününde.

Dar, taş sokaklardan yürüyerek, kasabanın meydanına geliyorum. Telaşsız ve sakin bir kalabalık görüyorum. Bir kahve var köşede, 3-5 tane kasabalı erkek oturmuş çay kahve içiyor, sohbet ediyorlar.

Gidiyorum yanlarına masalardan birine kıvrılıp oturuyorum. Biraz terlemişim serin esen rüzgar suratıma çarpıyor, ferahlıyorum. Orta şekerli bir kahve söylüyorum..

Kahvemi yudumlarken, ruhuma iyi gelen bu kasabayı, bu insanları, bu sokakları arada bir ziyaret etmek istediğimin şiddetle farkına varıyorum.

Saatime bakıyorum, işe dönme vakti gelmiş.

Şimdi iş yerindeyim, bu kısa mola çok iyi geliyor ruhuma. İçimde güller açtırıyor..

Tavsiye ederim bedeniniz gitmese bile, siz ara ara ruhunuza molalar verdirin, deneyin çok iyi gelecek...

Bol molalı bir yaşam sizlerle olsun.