Behzat Ç

Anlatın bakalım!

Çay bardağında beyaz, masada menemen eşliğinde sırası gelen anlattı, dinledik, izledik, içlerine girdik ve biz, biz olduk.

Bir türküyle ağlarken, bir başka türküyle karşılıklı oynadık.

Nasıl bir hayat bu la?!

Bula bula bizi bulmuşlar, bir araya getirmişler; çalışıyoruz, para kazanıyoruz, işte aha böyle yaşıyoruz; çok acı var çok, pislik, nefret, intikam...

Mutluluk bana yaramıyor la!

Hep birileri ölüyor, ölecek; biz içsek de, yesek de, konuşsak da, sussak da değişen bir şey olmayacak. Hiçbir şeyi değiştiremeyiz!

Tek tek hepinizi, sahne sahne ağlarken, küfrederken çok sevdim ve bu sevgide kendimden nefret ettim.

Ancak benim gibiler oturup hayatı  seyrederler.

1. Not: Yaşınla yaşım karşılaştı, kucaklaştı, ağlaştı; boktan dünyadan fazlasını beklemek aptallık.

2. Not:

Bitrmişler mi

çözülecek ne varsa

kendileri adına çözüp

ortaya dökmüşler mi,

la anlat

sus ağla

bağır vur

öl öldür

ama ama ama

dokunma...

Ş.Y.