Bekir Coşkun'un Ardından

Bekir Coşkun basında parlayan bir ışıktı,
Aydınlatan gücünü kısmayı düşünmedi.
Atatürk’ün izinde özgürlüğe âşıktı,
Ondan başka bir ize basmayı düşünmedi.

İşinden olsa bile kalemini satmadı,
Yiğitlerle yürüdü namert eli tutmadı.
Gerekeni söyledi hiç sözünü yutmadı,
Gerçeğin sözcüsüydü, susmayı düşünmedi,

Mizahi bir söylemi, söz ustalığı vardı,
İki sözcük söylese çok anlamlar çıkardı.
Yaşamın akışına çağdaş gözle bakardı,
Yobazlığı iyiye yosmayı düşünmedi.

Müzisyen tarafını yakın dostlar bilirdi,
Arada bir evinden keman sesi gelirdi.
Böyle güzel insanlar neden erken ölürdü,
O yaşamı severdi, küsmeyi düşünmedi.

Hayvanların dostuydu, çocukla çocuk idi,
Yazıya konu oldu adıyla köpek, kedi.
Onlar da bir kişidir adları vardır dedi,
Vurmayı, öldürmeyi, kesmeyi düşünmedi.

Böyle çekip gitmesi yürekleri dağladı,
Dostlarını ağlattı, dillerini bağladı.
Nevzat ona hayrandı, dizelerle ağladı,
Acısını söyledi, kasmayı düşünmedi.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat