Beklemekten yoruldum

Üzgünüm bitanem itiraf ediyorum, ben seni aldattım... Yanlız kaldığım gecelerde senin hayalinle aldattığımı hatırladım... Oysa ki ben sana demiştim ki ben seni hiç aldatmadım...

Uzun gecelerde gelecek günlerimizin hayalini kurduğumu... Aramızda geçen eski günlere alıp beni götüren, farkında olmadan gülümseten yönlerini düşünürken ben, sensiz bir hiç olduğumu anımsarken...

Gökyüzünde kaç yıldız olduğunu saymaya çalışırken tek başıma güneşin doğuşunu beklerken... Batışını izlerken... Rüzgarı hissederken tüm iliklerimde, senin rüzgarın olduğunu hayal edip ellerinmiş gibi okşadığını düşünürken saçlarımı, ben senin yanlızlığında senli düşüncelerle aldattım seni ve kendimi...

Özlemi kaç kere boğup dudaklarına suni teneffüs yaptığımı ben bile hatırlamıyorum... Sırf dudaklarının izini hatırlayayım diye... Artık gitgide sesin büyük bir kayıp, görüntün ise bir silik hayalimde... Sanırım bunlarda kalan son izlerin bende...

Yok olmasına izin veremediğim kaderi suçladığım yerde...

Uğruna kaç harfi yan yana getirmeye çalıştım... Kaç cümleyi senle noktaladım... Şimdi elimde kalan yazdıklarımdan başka... En kötüsüde zamanın sensiz geçişine alıştırdın beni öyla ya da böyle...

Hayatımdan bir senenin daha gidişine...

Bir yürek işçisi olarak emekliliğim dolmuşmuydu ne? Kovulmadan istifa etmeliyim sanırım... Gitmeden son bir kez daha... Hayat defterindeki bütün alacaklarımı ve borçlarımı kapattım... Devir yok yeni yaşımda...

Elimde biriktirdiğim üç-beş kuruş vardı zor zamanlarda sakladığım.. Şimdi yüreğimi tadilata aldım üzgünüm kapalıyım... Farkında olmamışım geçen zamanla çok hor kullanmışım... Yıkıyorum şimdi hepsini yapıyorum sil baştan...

Tek korkum sol yanımdaki silinmeyen imzan...

Ben bu sevgi yolunda artık son duraktayım... Ayakta gitmekten yoruldum...

Açılmamış yürekleri beklemekten...

Şimdi yeni yaşımı yeni yüreğimle karşılarken boş bir koltuk buldum.... Oturdum...